Lamento sertanejo - Gilberto Gil

Por ser de lá

Do sertão, lá do cerrado

Lá do interior do mato

Da caatinga do roçado

Eu quase não saio

Eu quase não tenho amigos

Eu quase que não consigo

Ficar na cidade sem viver contrariado

Por ser de lá

Na certa por isso mesmo

Não gosto de cama mole

Não sei comer sem torresmo

Eu quase não falo

Eu quase não sei de nada

Sou como rês desgarrada

Nessa multidão boiada caminhando a esmo

omdat je daar vandaan komt

Van de sertão, van de cerrado

Vanuit het interieur van de struik

Van caatinga do roçado

Ik ga bijna niet uit

Ik heb bijna geen vrienden

ik kan bijna niet

In de stad blijven zonder boos te zijn

omdat je daar vandaan komt

Zeker om die reden

Ik hou niet van zacht bed

Ik weet niet hoe ik moet eten zonder te knetteren

Ik spreek bijna niet

Ik weet bijna niets

Ik ben als een verdwaald beest

In deze vee-menigte die rondloopt