A Rua - Gilberto Gil

Toda rua tem seu curso

Tem seu leito de água clara

Por onde passa a memória

Lembrando histórias de um tempo

Que não acaba

De uma rua, de uma rua

Eu lembro agora

Que o tempo, ninguém mais

Ninguém mais canta

Muito embora de cirandas

(Oi, de cirandas)

E de meninos correndo

Atrás de bandas

Atrás de bandas que passavam

Como o rio Parnaíba

Rio manso

Passava no fim da rua

E molhava seus lajedos

Onde a noite refletia

O brilho manso

O tempo claro da lua

Ê, São João, ê, Pacatuba

Ê, rua do Barrocão

Ê, Parnaíba passando

Separando a minha rua

Das outras, do Maranhão

De longe pensando nela

Meu coração de menino

Bate forte como um sino

Que anuncia procissão

Ê, minha rua, meu povo

Ê, gente que mal nasceu

Das Dores, que morreu cedo

Luzia, que se perdeu

Macapreto, Zé Velhinho

Esse menino crescido

Que tem o peito ferido

Anda vivo, não morreu

Ê, Pacatuba

Meu tempo de brincar já foi-se embora

Ê, Parnaíba

Passando pela rua até agora

Agora por aqui estou com vontade

E eu volto pra matar esta saudade

Ê, São João, ê, Pacatuba

Ê, rua do Barrocão

Elke straat heeft zijn koers

Heeft zijn bed van helder water

Waar blijft de herinnering?

Verhalen uit een tijd herinneren

dat houdt niet op

Van een straat, van een straat

ik herinner me nu

Die tijd, niemand anders

niemand zingt meer

Ook al ciranda's

(Hoi, desieves)

En van rennende jongens

Achter banden

Achter bands die voorbij zijn gegaan

Zoals de Parnaíba-rivier

zachte rivier

Aan het einde van de straat gepasseerd

En maak je platen nat

Waar de nacht weerspiegeld

De zachte gloed

Het heldere weer van de maan

Hé, São João, ja, Pacatuba

Ê, Rua do Barrocão

Hé, Parnaíba komt voorbij

Mijn straat scheiden

Van de anderen, van Maranhão

Van ver weg denkend aan haar

Het hart van mijn jongen

Het slaat hard als een bel

die processie aankondigt

Ja, mijn straat, mijn mensen

Eh, mensen die amper geboren zijn

Van Smarten, die vroeg stierf

Luzia, die verdwaalde

Macapreto, Zé Velho

deze volwassen jongen

Wie heeft een zere borst?

Loop levend, sterf niet

Eh, Pacatuba

Mijn tijd om te spelen is voorbij

ê, Parnaíba

Tot nu toe door de straat lopen

Nu ben ik in de stemming

En ik kom terug om dit verlangen te doden

Hé, São João, ja, Pacatuba

Ê, Rua do Barrocão