Three Miles Down - Gil Scott-Heron

Here come the mine cars;

it’sdamn near dawn.

Another shift of men, some of my friends, comin' on.

Hard to imagine workin' in the mines;

Coal dust in your lungs, on your skin and on your mind.

I’ve listened to the speeches,

but it occours to me politicians just don’t understand;

the thoughts of isolation, ain’t no sunshine underground.

It’s like workin' in a graveyard three miles down.

Damn near a legend as old as the mines:

things that happen in the pits just don’t change with the times.

Work 'till you’re exhausted in too little spacwe.

a history of desastrous fears etched on your face.

Somebody signs a paper, ev’ry body thinks it’s fine,

but Taft and Hartley ain’t done one day in the mines.

You start to stiffen!

You heard a crackin' sound!

It’s like workin' in a graveyard three miles down.

Hier komen de mijnwagens;

het is verdomd dichtbij zonsopgang.

Er komt nog een ploeg mannen, een paar van mijn vrienden aan.

Moeilijk voor te stellen dat je in de mijnen werkt;

Kolenstof in je longen, op je huid en in je geest.

Ik heb naar de toespraken geluisterd,

maar het komt me voor dat politici het gewoon niet begrijpen;

de gedachten van isolatie, is geen zonneschijn onder de grond.

Het is alsof je op een kerkhof werkt, vijf kilometer verderop.

Verdomme in de buurt van een legende zo oud als de mijnen:

dingen die in de pits gebeuren, veranderen gewoon niet met de tijd.

Werk tot je uitgeput bent in te weinig ruimte.

een geschiedenis van rampzalige angsten op je gezicht gegrift.

Iemand tekent een papier, elk lichaam vindt het goed,

maar Taft en Hartley zijn nog geen dag klaar in de mijnen.

Je begint te verstijven!

Je hoorde een krakend geluid!

Het is alsof je op een kerkhof werkt, vijf kilometer verderop.