Southwest Passage - Ghostlimb

The sordid memories were chasing me

Along the swollen latitudes of a rotten globe

Its time to hang them up

Like sweaty clothes out the window

Once i used to care about coming home

The feeling drowned out easy by the engine drone

Along the bloated longitude of a rotten globe

I always came back

With some long story to tell

Tinged with the helplessness

Of unrelatable detail

But like the monotony of a metronome

I always come home

De smerige herinneringen achtervolgden me

Langs de gezwollen breedtegraden van een rotte wereldbol

Het is tijd om ze op te hangen

Als bezwete kleren uit het raam

Ooit vond ik het belangrijk om thuis te komen

Het gevoel wordt gemakkelijk overstemd door de drone van de motor

Langs de opgeblazen lengtegraad van een rotte wereldbol

Ik kwam altijd terug

Met een lang verhaal te vertellen

Getint met de hulpeloosheid

Van onverklaarbare details

Maar zoals de eentonigheid van een metronoom

Ik kom altijd thuis