Old Violin - George Strait

Well I can’t recall one time in my life

I’ve felt as lonely as I do tonight

I feel like I could lay down and get up no more

It’s the damndest feeling, I never felt it before

Tonight, I feel like an old violin

Soon to be put away and never played again

Don’t ask me why I feel like this, hell, I can’t say

I only wish this feeling would just go away

I guess it’s 'cause the truth is the hardest thing I’ve ever faced

'Cause you just can’t change the truth in the slightest way

I tried

So I asked myself

I said, «George, where do you go from here?»

Then like a fool, I turned around and I looked in the mirror

And there, I was seeing an old violin

Soon to be put away and never played again

So one more time, just to be sure

I said, «Now, Troubadour, where in the hell do you go from here?»

And you know, there wasn’t a nickel’s worth of difference

When I looked into the mirror

'Cause there, I was seeing an old violin

Soon to be put away and never played again

And just like that, it hit me

Why that old violin and I, we’re just alike

We give our all to music, and soon we’ll give our life

Precious memories, how they linger, ooh

Nou, ik kan me niet één keer in mijn leven herinneren

Ik heb me net zo eenzaam gevoeld als vanavond

Ik heb het gevoel dat ik kan gaan liggen en niet meer opstaan

Het is het verdomdste gevoel, ik heb het nog nooit eerder gevoeld

Vanavond voel ik me een oude viool

Wordt binnenkort opgeborgen en nooit meer gespeeld

Vraag me niet waarom ik me zo voel, verdorie, ik kan het niet zeggen

Ik zou alleen willen dat dit gevoel gewoon weg zou gaan

Ik denk dat het komt omdat de waarheid het moeilijkste is dat ik ooit heb meegemaakt

Omdat je de waarheid gewoon niet op de geringste manier kunt veranderen

Ik heb geprobeerd

Dus ik vroeg mezelf af

Ik zei: "George, waar ga je heen vanaf hier?"

Toen draaide ik me als een dwaas om en keek in de spiegel

En daar zag ik een oude viool

Wordt binnenkort opgeborgen en nooit meer gespeeld

Dus nog een keer, voor de zekerheid

Ik zei: "Troubadour, waar ga je in godsnaam heen vanaf hier?"

En weet je, er was geen nikkel aan verschil

Toen ik in de spiegel keek

Want daar zag ik een oude viool

Wordt binnenkort opgeborgen en nooit meer gespeeld

En zomaar, het raakte me

Waarom die oude viool en ik, we zijn gewoon hetzelfde

We geven alles aan muziek, en binnenkort zullen we ons leven geven

Kostbare herinneringen, hoe ze blijven hangen, ooh