Дрозды - Геннадий Белов

Вы слыхали, как поют дрозды,

Нет не те дрозды, не полевые,

А дрозды, волшебники дрозды,

Певчие избранники России.

Вот они расселись по лесам,

Зазвучали до самозабвенья,

Узнаю я их по голосам.

Звонких повелителей мгновенья.

Звуки вырастают как цветы

Грустные, веселые, любые,

То горячие до красноты,

То холодновато-голубые.

Достают до утренней звезды

Радугами падают на травы.

Шапки прочь!

В лесу поют дрозды.

Для души поют, а не для славы.

Шапки прочь!

В лесу поют дрозды,

Для души поют, а не для славы.

Heb je de lijsters horen zingen,

Nee, niet die lijsters, niet die van het veld,

En lijsters, tovenaarslijsters,

Zingen uitverkorenen van Rusland.

Hier zitten ze in de bossen,

Ze klonken tot zelfvergetelheid,

Ik herken ze aan hun stemmen.

Stemhebbende meesters van het moment.

Klinkt als bloemen

Triest, grappig, wat dan ook

Zo heet tot in het rood,

Die zijn koudblauw.

Ze bereiken de morgenster

Regenbogen vallen op het gras.

Hoeden af!

Lijsters zingen in het bos.

Ze zingen voor de ziel, niet voor glorie.

Hoeden af!

Lijsters zingen in het bos,

Ze zingen voor de ziel, niet voor glorie.