Dark Days - Generation Kill

The knife slices through my vein and solace fills my head

The face in the mirror I hate so much, I wish I was dead

All the shame that’s buried inside of me, my endless suffering

Humiliating loneliness dies, and no one will cry for me

Dark days are slowly killing me

Dark days are overwhelming me

Dark days are slowly killing me

Dark days are overwhelming me

As the light fades from my eyes, the pain slips away

The voices that have tortured me begin their eternal sleep

All the fears and all the doubts that have plagued my life

Alone on the cold steel table, under the coroner’s knife

Dark days are slowly killing me

Dark days are overwhelming me

Dark days are slowly killing me

Dark days are overwhelming me

Het mes snijdt door mijn ader en troost vult mijn hoofd

Het gezicht in de spiegel waar ik zo'n hekel aan heb, ik wou dat ik dood was

Alle schaamte die in mij begraven ligt, mijn eindeloze lijden

Vernederende eenzaamheid sterft, en niemand zal om mij huilen

Donkere dagen doden me langzaam

Donkere dagen zijn overweldigend voor mij

Donkere dagen doden me langzaam

Donkere dagen zijn overweldigend voor mij

Terwijl het licht uit mijn ogen verdwijnt, verdwijnt de pijn

De stemmen die me hebben gekweld beginnen hun eeuwige slaap

Alle angsten en alle twijfels die mijn leven hebben geteisterd

Alleen op de koude stalen tafel, onder het mes van de lijkschouwer

Donkere dagen doden me langzaam

Donkere dagen zijn overweldigend voor mij

Donkere dagen doden me langzaam

Donkere dagen zijn overweldigend voor mij