tend the garden - Gang of Youths

I was young, it was the 60's you see

I never wanted to be the chief of anything

So it was singing in the church for me

Behind the organ was as close as I’d ever be

There was a woman that I knew before

She was in Auckland, she was spoken for

My hair was short, my skin was brown

I did construction work from town to town

There were things we did and should not have done

Been half a century since I seen my sons

Lord knows if

They would ever forgive me, I won’t

Forgive myself at least

There are strange forces

In the air only time can unleash

In a way, I still believe

I fell in love, it was the 90's you see

I met a woman across the Tasman in '83

And we settled down and raised a couple kids

But I couldn’t bring myself to tell 'em what I did

I hope that one day if they find my sons

They’ll tell 'em everything that I’ve become

And I will hold it till my dying breath

When I tend the garden, I will think of them

But my youngest kid, he can’t shut his mouth

I guess it won’t be long till the truth is out

Lord knows if

They would ever forgive me, I don’t

Forgive myself at least

There are strange forces

In the air only time can release

In a way, I still believe

In the instance of pain

I look straight down at the iris

If the irises fade

I spend days out in the yard

In the absence of rain

I take a seat down at the organ

And I play

Lord, I play

Ah!

Ik was jong, het waren de jaren 60 zie je

Ik wilde nooit ergens de baas van zijn

Dus het was voor mij zingen in de kerk

Achter het orgel was zo dichtbij als ik ooit zou zijn

Er was een vrouw die ik eerder kende

Ze was in Auckland, er werd voor haar gesproken

Mijn haar was kort, mijn huid was bruin

Ik deed bouwwerkzaamheden van stad tot stad

Er waren dingen die we wel en niet hadden moeten doen

Het is een halve eeuw geleden dat ik mijn zoons heb gezien

Heer weet of

Ze zouden het me ooit vergeven, ik niet

Vergeef mezelf tenminste

Er zijn vreemde krachten

In de lucht kan alleen de tijd ontketenen

In zekere zin geloof ik nog steeds

Ik werd verliefd, het waren de jaren 90 zie je

Ik ontmoette een vrouw aan de overkant van de Tasman in '83

En we vestigden ons en voedden een paar kinderen op

Maar ik kon mezelf er niet toe brengen om ze te vertellen wat ik deed

Ik hoop dat als ze mijn zoons op een dag vinden

Ze zullen ze alles vertellen wat ik ben geworden

En ik zal het vasthouden tot mijn laatste adem

Als ik de tuin verzorg, zal ik aan ze denken

Maar mijn jongste kind, hij kan zijn mond niet houden

Ik denk dat het niet lang zal duren voordat de waarheid bekend is

Heer weet of

Ze zouden het me ooit vergeven, ik niet

Vergeef mezelf tenminste

Er zijn vreemde krachten

In de lucht kan alleen de tijd loslaten

In zekere zin geloof ik nog steeds

In het geval van pijn

Ik kijk recht naar beneden naar de iris

Als de irissen vervagen

Ik breng dagen door in de tuin

Bij afwezigheid van regen

Ik neem plaats aan het orgel

En ik speel

Heer, ik speel

Ah!