The Ferryman - Gaelic Storm

Oh the little boats have gone,

from the breast of Anna Liffey,

and the Ferrymen are stranded on the quai,

The Dublin docks are dying,

and a way of life is gone

Its over Molly, over can’t you see

Where the strawberry beds,

sweep down to the Liffey,

you’ll kiss away the troubles from my brow

I love you well today

and I’ll love you more tomorrow,

if you ever love me Molly, love me now!

Now the only job I had,

it was hard, but never lonely.

The river ferry made a man of me.

And it’s gone without a whisper,

and forgotten even now.

And Molly it was part of you and me!

Where the strawberry beds,

sweep down to the Liffey,

you’ll kiss away the troubles from my brow

I love you well today

and I’ll love you more tomorrow,

if you ever love me Molly, love me now!

And now my work is over,

and I’ll spend my days in rovin'.

I’ll hear them whisper, «Charlie's on the dole…»

But Molly we’re still livin',

and darlin' we’re still young,

and the river never ruled my heart or soul!

Where the strawberry beds,

sweep down to the Liffey,

you’ll kiss away the troubles from my brow

I love you well today

and I’ll love you more tomorrow,

if you ever love me Molly, love me now!

Where the strawberry beds,

sweep down to the Liffey,

you’ll kiss away the troubles from my brow

I love you well today

and I’ll love you more tomorrow,

if you ever love me Molly, love me now!

Oh the little boats have gone,

from the breast of Anna Liffey,

and the Ferrymen are stranded on the quai,

The Dublin docks are dying,

and a way of life is gone

Its over Molly, over can’t you see

Its over Molly, over can’t you see

Its over

Molly, it’s over

Molly, can’t you see

Molly, its over, Molly

Can’t you see

Oh, de kleine bootjes zijn weg,

uit de borst van Anna Liffey,

en de veermannen zijn gestrand op de kade,

De dokken van Dublin sterven,

en een manier van leven is verdwenen

Het is voorbij Molly, voorbij kan je het niet zien

Waar de aardbeienbedden,

veeg naar de Liffey,

je zult de problemen van mijn voorhoofd kussen

Ik hou heel veel van je vandaag

en ik zal morgen meer van je houden,

als je ooit van me houdt Molly, hou dan nu van me!

Nu de enige baan die ik had,

het was moeilijk, maar nooit eenzaam.

De rivierveerboot maakte een man van me.

En het is gegaan zonder een fluistering,

en zelfs nu vergeten.

En Molly, het was een deel van jou en mij!

Waar de aardbeienbedden,

veeg naar de Liffey,

je zult de problemen van mijn voorhoofd kussen

Ik hou heel veel van je vandaag

en ik zal morgen meer van je houden,

als je ooit van me houdt Molly, hou dan nu van me!

En nu zit mijn werk erop,

en ik zal mijn dagen in rovin' doorbrengen.

Ik zal ze horen fluisteren: «Charlie is op de uitkering…»

Maar Molly, we leven nog steeds,

en schat, we zijn nog jong,

en de rivier heeft nooit mijn hart of ziel geregeerd!

Waar de aardbeienbedden,

veeg naar de Liffey,

je zult de problemen van mijn voorhoofd kussen

Ik hou heel veel van je vandaag

en ik zal morgen meer van je houden,

als je ooit van me houdt Molly, hou dan nu van me!

Waar de aardbeienbedden,

veeg naar de Liffey,

je zult de problemen van mijn voorhoofd kussen

Ik hou heel veel van je vandaag

en ik zal morgen meer van je houden,

als je ooit van me houdt Molly, hou dan nu van me!

Oh, de kleine bootjes zijn weg,

uit de borst van Anna Liffey,

en de veermannen zijn gestrand op de kade,

De dokken van Dublin sterven,

en een manier van leven is verdwenen

Het is voorbij Molly, voorbij kan je het niet zien

Het is voorbij Molly, voorbij kan je het niet zien

Het is voorbij

Molly, het is voorbij

Molly, zie je dat niet?

Molly, het is voorbij, Molly

Kun je niet zien?