In a Hut - Frog Eyes

Who shall arise

And shine and then be the one I’ve held on for?

How shall I seek

In the mists, the one who passes through back doors?

And way out in the fields out of town

Well I bump into a troubadour

Well he sings to the fledgling stalks of corn

That row under the clouds downpour

But who cares, I’ve got to be the one

Who passes through a darkened door

And way out in the fields out of town

I bump into a troubadour

In a hut, where the eggs turn to stone

And I howl, «I can’t take any more!»

When your heart is in Rome

When your scent is a thing that roams

When you’re tapping on a tapped out phone

Grecians in a Keats back rub

Don’t follow all the men who drowned

When you’re old and cold and abandoned

You shall feel the feeling of abandoned

And you’re really just stuck in the phantom of a period of time

Who takes the pulse of my folded palm

Who hears the pulse as I fold myself into your songs?

You are old and cold and abandoned

You shall feign the feeling of abandoned

And you’re really just stuck in the phantom of a period of time

A period of time

A period of time

A period of time

A period of time

A period of time

A period of time

A period of time, no no no no no no

Wie zal opstaan?

En schitteren en dan degene zijn waar ik aan heb vastgehouden?

Hoe zal ik zoeken?

In de mist, degene die door achterdeuren gaat?

En ver weg in de velden buiten de stad

Nou, ik kom een ​​troubadour tegen

Nou, hij zingt voor de jonge maïsstengels

Die rij onder de wolken stortbui

Maar wat maakt het uit, ik moet degene zijn

Wie gaat er door een verduisterde deur?

En ver weg in de velden buiten de stad

Ik kom een ​​troubadour tegen

In een hut, waar de eieren in steen veranderen

En ik huil: "Ik kan niet meer!"

Als je hart in Rome is

Wanneer je geur iets is dat ronddwaalt

Wanneer u op een afgetapte telefoon tikt

Grieken in een Keats-rugmassage

Volg niet alle mannen die verdronken zijn

Als je oud en koud en verlaten bent

Je zult het gevoel van verlaten voelen

En je zit echt gewoon vast in het spook van een bepaalde tijd

Wie neemt de polsslag van mijn gevouwen handpalm

Wie hoort de hartslag als ik mezelf in je liedjes vouw?

Je bent oud en koud en verlaten

Je zult het gevoel van verlatenheid veinzen

En je zit echt gewoon vast in het spook van een bepaalde tijd

Een tijdsperiode

Een tijdsperiode

Een tijdsperiode

Een tijdsperiode

Een tijdsperiode

Een tijdsperiode

Een periode van tijd nee nee nee nee nee nee