Qué lejos - Francisco Céspedes

Nos pasa a todos cuando andamos lejos

O por lo menos quienes somos almas

Nos llega de mil formas la nostalgia

Y de ella hacemos el mejor bolero

Nos salta el corazón, la calle se parece

A algún lugar sin rostro en la memoria

Y le ponemos nombre

Nos gana el deseo para contarnos otra vieja historia

Ay amor, ay amor, ay amor qué lejos

Ay amor, ay amor, ay amor qué lejos

El humo del café que nos detiene a veces

Siempre será mejor el que la abuela hacia

Te juro corazón, seguro corazón

Nunca probaste el de ella cada día

Muy cerca del dolor y de esta calma

Que me he inventado siempre pa ser viejo

Si no ya hubiera muerto en esa lágrima

Pero no eres tu sola soledad hay otros nuevos

Ay amor…

Y sigo siendo amor y soy algo mejor

Aunque me duela el corazón y el miedo

Y sigo siendo amor y soy algo mejor

Aunque me duela el corazón y el miedo

De no saber dónde morir

Debo escoger dónde morir

Algo importante cuando queda menos

Pregúntenme del mar pa que compare

Si nunca hubo uno igual al de mi historia

Lo de uno siempre será inigualable

Y más cuando en el alma la nostalgia asoma

Y dice ay amor, ay amor, ay amor qué lejos

Ay amor…

Het overkomt ons allemaal als we ver weg zijn

Of in ieder geval wie we zielen zijn

Nostalgie komt op duizend manieren naar ons toe

En daarvan maken we de beste bolero

Onze harten springen, de straat ziet eruit als

Naar een anonieme plek in het geheugen

En we noemen het

We krijgen de wens om nog een oud verhaal te vertellen

Oh liefde, oh liefde, oh liefde, hoe ver weg

Oh liefde, oh liefde, oh liefde, hoe ver weg

De koffierook die ons soms tegenhoudt

Het zal altijd beter zijn wat de grootmoeder heeft gemaakt

Ik zweer het hart, zeker hart

Je hebt haar nooit elke dag geproefd

Heel dicht bij de pijn en deze rust

Die ik altijd heb uitgevonden om oud te zijn

Anders was ik al in die traan gestorven

Maar het is niet je enige eenzaamheid, er zijn nieuwe

Oh liefde…

En ik ben nog steeds liefde en ik ben iets beters

Hoewel mijn hart pijn doet en bang is

En ik ben nog steeds liefde en ik ben iets beters

Hoewel mijn hart pijn doet en bang is

Van niet weten waar te sterven

Ik moet kiezen waar ik wil sterven

Iets belangrijks als er minder is

Vraag me naar de zee zodat ik kan vergelijken

Als er nooit een was zoals die in mijn verhaal

Wat van één is, zal altijd ongeëvenaard zijn

En nog meer wanneer nostalgie in de ziel verschijnt

En hij zegt oh liefde, oh liefde, oh liefde, hoe ver weg

Oh liefde…