Nunca Más - Francisco Céspedes

De pronto se me ocurre esta canción que fui

Un beso iluminado que jamás pedí

Con luces que inundaron nuestra calles

Y ahora vuelven de nuevo esos lugares

Tan sagrados para mí

Estaba recordando el beso que te di

Mi vida fue otra cosa, tú sentada ahí

Tan cerca de abrazarte hasta mis ganas

Y por pausas de la vida en tu mirada fue que entonces comprendí que esta

historia…

Nunca, nunca más, nunca más…

Sería igual a cualquiera ilusión

Nunca más, nunca más, nunca más…

Los caminos que inventamos

Llegan a un lugar que jamás…

Te he buscado por cualquier lugar y al final…

Nunca más

Esa historia nunca, nunca más

Nunca más, nunca más…

Opeens dit liedje dat ik was

Een verlichte kus waar ik nooit om heb gevraagd

Met lichten die onze straten overspoelden

En nu zijn die plekken er weer

zo heilig voor mij

Ik herinnerde me de kus die ik je gaf

Mijn leven was iets anders, jij die daar zit

Zo dicht bij het knuffelen tot mijn verlangen

En het was door de pauzes van het leven in je blik dat ik toen begreep dat dit

geschiedenis…

Nooit, nooit meer, nooit meer...

Het zou gelijk zijn aan elke illusie

Nooit meer, nooit meer, nooit meer...

De paden die we hebben uitgevonden

Ze komen op een plek die nooit…

Ik heb je overal gezocht en uiteindelijk...

Nooit meer

Dat verhaal nooit, nooit meer

Nooit meer, nooit meer...