Tristezza - Francesco Paolo Tosti

Guarda;

lontan lontano

Muore ne l’onde il sol;

Stormi d’uccelli

A vol tornano al piano

Una malinconia io sento in cuore

E pur non so perchè;

Guardandoti negli occhi

O bella mia, muto mi stringo a te

Copre l’ombrìa d’un manto

Le cose, il cielo, il mar;

Io sento tremolar

Ne gli occhi il pianto

Suona l’avemaria ed é sí triste

E pur non so perchè:

Devotamente preghi, o bella mia

Io prego insieme con te

Tenera ne la sera

Che s’empie di fulgor

Dai nostri amanti cuor

Va la preghiera

E la malinconia

Mi fa pensare

E pur non so perchè

Che un giorno, ahimè

Dovrà la vita mia

Perdere il sogno e te!

Kijken;

ver weg

De zon sterft in de golven;

Zwermen vogels

Een vol ze keren terug naar de piano

Een melancholie voel ik in mijn hart

En ik weet niet waarom;

Je in de ogen kijken

O mijn mooie, domme ik klamp me aan je vast

Het bedekt de schaduw van een mantel

Dingen, de lucht, de zee;

ik voel trillen

huilende ogen

De Avemaria klinkt en het is zo triest

En ik weet niet waarom:

Bid vurig, mijn mooie

Ik bid samen met jou

Aanbesteding in de avond

Die zich leegt van fulgor

Vanuit de harten van onze geliefden

Bidden gaat

En de melancholie

Het zet me aan het denken

En ik weet niet waarom

Wat een dag, helaas

Het zal mijn leven hebben

De droom en jou verliezen!