Senescència - Foscor

Riu la senescència, vés no em mori mai

Viurem prou temps

Intens esclat amb el sol

Un temor s’atança

Malaurada claror

Del temps crec no adonar-me'n prou si resto dret

Cingles d’avidesa semblen buidar l’horror

L’aridesa del món empeny l’horitzó

Dins un altre dialeg de sords

No el pretenc allà on jo sigui, desfer

Ni posseir el que no sóc, si no hi sóc

Cada dia un mal de nou

Un nou dia, una vida enfront dorm

No hi ha mal que esbotzi el cor

Si al darrer tomb m’acarona la mort

Riu la senescéncia, vés no em mori mai

Lach veroudering, ga nooit dood

We zullen lang genoeg leven

Intense explosie met de zon

Angst slaat toe

Slecht licht

Van tijd denk ik dat ik me niet genoeg realiseer of ik gelijk heb

Kliffen van hebzucht lijken de horror te legen

De droogte van de wereld verlegt de horizon

In een andere dialoog van doven

Ik doe niet alsof ik ben waar ik ben, ongedaan maken

Noch bezitten wat ik niet ben, als ik er niet ben

Elke dag een nieuw kwaad

Een nieuwe dag, een leven voor de slaap

Er is niets mis met het breken van je hart

Als ik in de laatste beurt gestreeld word door de dood

Lach veroudering, ga nooit dood