The Shame and the Spectre - Foscor

In my last days, I feel the sense of life

Although I would reach remorse

I’m sure, I could not ever see the lost

Only writing these few words

I think my soul would flow as yours

The rain never felt as dense and warm

To make me decide to leave this world

So anguished but cold, I hear at last her voice

So help me disappear, from this deep senseless hole

Whitish forms, appearing across the clock

Beyond the rooms I found as safety folds

Shikly sytaigh the steps to upper floors

Deep inside my murders knock so loud

The suicide of those I meet and loved

At least I start the eerie path of blood

The spectre rise my shame

As moving old pictures of death

Myself grey landscape fell

As soon as beauty was slain

By greed, by pain… With chains

I descend… Again!!!

In a comfortable darkness

The whitish breath of end

Make it sure to kill myself

It seems to be so far when I forgot

The hours I stand apart of those

By greed!!!

By pain!!!

I descend… Again!!!

In mijn laatste dagen voel ik de zin van het leven

Hoewel ik spijt zou krijgen

Ik weet zeker dat ik de verlorenen nooit zou kunnen zien

Alleen deze paar woorden schrijven

Ik denk dat mijn ziel zou stromen als de jouwe

De regen voelde nog nooit zo dicht en warm

Om me te laten besluiten deze wereld te verlaten

Zo gekweld maar koud, ik hoor eindelijk haar stem

Dus help me te verdwijnen uit dit diepe zinloze gat

Witachtige vormen die de klok rond verschijnen

Voorbij de kamers die ik vond als veiligheidsplooien

Stel de trappen naar de bovenverdiepingen glibberig samen

Diep van binnen kloppen mijn moorden zo hard

De zelfmoord van degenen die ik ontmoet en liefhad

Ik begin tenminste aan het griezelige pad van bloed

Het spook stijgt mijn schande

Als bewegende oude foto's van de dood

Ikzelf viel het grijze landschap

Zodra de schoonheid werd gedood

Door hebzucht, door pijn ... Met kettingen

Ik daal af... Nogmaals!!!

In een comfortabele duisternis

De witachtige adem van het einde

Zorg ervoor dat je zelfmoord pleegt

Het lijkt zo ver te zijn dat ik het vergeten ben

De uren die ik daarbuiten sta

Door hebzucht!!!

Door pijn!!!

Ik daal af... Nogmaals!!!