Terra bruciata - Formula 3, Angelo Baiguera

E qualcuno adesso, bottiglia e whisky in mano e troppo da dimenticare

Gli amici che verranno saranno migliori di voi perché sapranno cantare

Ma non vi preoccupate, disse, qui la notte ha troppi cuori

E guerre e solitudini non vengono scambiate per amori

E qualcuno chiamava, chiamava con quelle voci lontane

Non si poteva regalare niente, perché era rimasto solo il mare

Terra di frontiera, terra bruciata

Terra di frontiera, frontiera, terra abbandonata

Terra di frontiera, terra bruciata

Terra di frontiera, frontiera, terra abbandonata

Era solo una questione di tempo, è per distrarsi che andava al mercato

E fra coltelli, soldi e stracci c’era chi diceva: «Non verrò al mercato»

Mentre in autobus, per salvarsi dal vento, ha deciso, è ora di partire

Perché sta cambiando tutto e senza i ricordi non riusciva più a dormire

E nel porto le navi non entravano più, cambiavan sempre rotta

Mentre i marinai cantavano il blues e si ammalavano in coperta

E qualcuno chiamava, chiamava con quelle voci lontane

Non si poteva regalare niente, perché era rimasto solo il mare

Terra di frontiera, terra bruciata

Terra di frontiera, frontiera, terra abbandonata

Terra di frontiera, terra bruciata

Terra di frontiera, frontiera, terra abbandonata

En iemand nu, fles en whisky in de hand en te veel om te vergeten

De vrienden die komen zullen beter zijn dan jij omdat ze kunnen zingen

Maar maak je geen zorgen, zei hij, hier heeft de nacht te veel harten

En oorlogen en eenzaamheid worden niet aangezien voor liefde

En iemand belde, riep met die verre stemmen

Niets kon als cadeau worden gegeven, omdat alleen de zee nog over was

Grensland, verschroeide aarde

Grensland, grens, verlaten land

Grensland, verschroeide aarde

Grensland, grens, verlaten land

Het was slechts een kwestie van tijd, hij ging naar de markt om zichzelf af te leiden

En tussen messen, geld en vodden waren er die zeiden: "Ik ga niet naar de markt"

Terwijl hij in de bus zat, besloot hij om zichzelf uit de wind te redden dat het tijd was om te vertrekken

Omdat alles aan het veranderen is en zonder de herinneringen kon hij niet meer slapen

En de schepen kwamen nooit meer de haven binnen, ze veranderden steeds van koers

Terwijl de matrozen de blues zongen en ziek werden aan dek

En iemand belde, riep met die verre stemmen

Niets kon als cadeau worden gegeven, omdat alleen de zee nog over was

Grensland, verschroeide aarde

Grensland, grens, verlaten land

Grensland, verschroeide aarde

Grensland, grens, verlaten land