The Autumn Dancers - Forest Stream

Pain-disfigured burning face…

Lips seeking some moisture…

Morbid delirium emitting distress

Let this flooding despair caress me…

We’ve been chosen today

(Following instincts)

To arise being haunted to death…

Come closer as this mournful day falls

Blinded by men, yet still able to hear

The laughter, which is fading towards

The secret domain of our souls

But it comes another day

Like a ravenous doom

And rise the Cursed to battle

The hated human scum

Once I’ve started, they won’t stop…

Made of leaves is my crown

A gift of the dreaming autumn

Which is coming down, smiling

To join me in my forever dance

White ships of mist are moored in the morning

The final taste of the sweet night wine

Tonight we’ve got to know the sorrow

And cold ghostly wind will take us all away at dawn

It’ll carry the ashes

Back through the grieving night

Away from the brightening horizon

And on the wings of a doleful sigh

It will release them

Into the dazzling winter day…

Door pijn verminkt brandend gezicht...

Lippen op zoek naar wat vocht...

Morbide delirium dat nood uitstraalt

Laat deze overstromende wanhoop mij strelen...

We zijn gekozen vandaag

(Instincten volgen)

Om te worden achtervolgd tot de dood...

Kom dichterbij als deze treurige dag valt

Verblind door mannen, maar toch in staat om te horen

Het gelach, dat vervaagt naar

Het geheime domein van onze zielen

Maar het komt een andere dag

Als een vraatzuchtige ondergang

En laat de Vervloekte opstaan ​​om te strijden

Het gehate menselijke uitschot

Als ik eenmaal begonnen ben, houden ze niet meer op...

Gemaakt van bladeren is mijn kroon

Een geschenk van de dromende herfst

Die naar beneden komt, lachend

Om met me mee te doen aan mijn eeuwige dans

Witte mistschepen liggen 's ochtends aangemeerd

De laatste smaak van de zoete nachtwijn

Vanavond moeten we het verdriet leren kennen

En koude spookachtige wind zal ons allemaal wegvoeren bij het ochtendgloren

Het zal de as dragen

Terug door de rouwende nacht

Weg van de oplichtende horizon

En op de vleugels van een treurige zucht

Het zal ze vrijgeven

Op naar de oogverblindende winterdag...