Mired - Forest Stream

A pale cold haze by stealth conceals the path

As lurking shade transforms the day so fast

Rich colors fall against the bleak decay

Am I the one to pass these waters longing

For their living prey?

All where I can turn my look is a reign of Mire

I cry out but echoes die unborn

The dismal life of the Mighty Bogs

Shall go on undisturbed at all…

Perceive the stuffiness, the swamp’s breathing hard

Digesting dreams of those who’re now its part

Who’ve been sucked in or maybe jumped themselves

They cheat all deaths and never die being dead

Let woken be those whose time has passed

And the blessed get dressed in their newer flesh

Then come to soak my fury up and join

To free our world from meanness

No matter those who’re telling you

There’s nothing to be awake for

The Mire is enormous but not endless

As it’s born grace

And I’ve been aged to find them

I’ve spent all my life

Searching for finally succeeded

Yet after all I’ve been through

It seems to me that I am the only one

Who dares to know

…I find the way out…

Hear me call from the other side

Of the deadly mire’s halls

See I could pass them through

And some other will if he wants

And all those who were killing me

For billion poignant times

Failed again… yet my stars rise to shine

For the last time in these skies…

Een bleke koude waas verbergt stiekem het pad

Omdat loerende schaduw de dag zo snel verandert

Rijke kleuren vallen tegen het sombere verval

Ben ik degene die deze wateren verlangt?

Voor hun levende prooi?

Alles waar ik mijn blik op kan richten is een regering van Mire

Ik schreeuw het uit, maar echo's sterven ongeboren

Het sombere leven van de Mighty Bogs

Zal ongestoord doorgaan...

Ervaar de benauwdheid, het moeras dat moeilijk ademt

Dromen verteren van degenen die nu hun deel zijn

Die erin zijn gezogen of misschien zelf zijn gesprongen?

Ze bedriegen alle doden en sterven nooit als ze dood zijn

Laat ontwaakt degenen zijn wiens tijd is verstreken

En de gezegenden kleden zich in hun nieuwere vlees

Kom dan om mijn woede op te wekken en doe mee

Om onze wereld te bevrijden van gemeenheid

Ongeacht degenen die het je vertellen

Er is niets om wakker voor te zijn

De Mire is enorm, maar niet eindeloos

Zoals het is geboren genade

En ik ben oud geworden om ze te vinden

Ik heb mijn hele leven doorgebracht

Zoeken naar eindelijk gelukt

Maar na alles wat ik heb meegemaakt

Het lijkt me dat ik de enige ben

Wie durft het te weten?

... ik vind de uitweg ...

Hoor me bellen vanaf de andere kant

Van de gangen van de dodelijke modder

Kijk, ik kan ze doorgeven

En een ander zal het doen als hij dat wil

En al degenen die mij vermoordden

Voor miljard aangrijpende tijden

Opnieuw mislukt... maar mijn sterren rijzen op om te schitteren

Voor de laatste keer in deze luchten...