Diario di un Ultimo - FOLKSTONE

Forte è ancora quel brusìo

Ancora quel rumore

Graffia la mia mente, offusca il mio futuro

Ognuno ha nel cassetto il suo disagio oscuro

Ti porgo la mia bocca ma ho vetri sulle labbra

Vino placami la rabbia

Distruggere e creare non è mia competenza

Distruggo per distruggere

Gocce di pioggia, scivola la mia identità

Urlo il mio conflitto con l’umanità

Urlo dal fondo straziante poesia

Cerco nel buio una mia epifania

Sogno oltre i bordi del vostro reame

Qui sotto un cielo di pece e catrame

Gocce di odio scivola la mia identità

Urlo il mio conflitto con l’umanità

Un uomo contrario, un gesto, una traccia, un diario

Gocce di odio sconvolgono la mia identità

Urlo il suo conflitto, la mia umanità

Gocce di odio sconvolgono la sua identità

Canto il mio conflitto, l’amara verità

La mia umanità

La tua verità

Sterk is nog steeds die buzz

Weer dat geluid

Krab mijn geest, vertroebel mijn toekomst

Iedereen heeft zijn donkere ongemak in de la

Ik bied je mijn mond aan, maar ik heb glas op mijn lippen

Wijn kalmeert mijn woede

Vernietigen en creëren is niet mijn competentie

ik vernietig om te vernietigen

Regendruppels, mijn identiteit ontglipt

Ik schreeuw mijn conflict met de mensheid

Schreeuw van de hartverscheurende poëzie-achtergrond

Ik ben op zoek naar mijn openbaring in het donker

Ik droom voorbij de randen van jouw rijk

Hier onder een hemel van pek en tar

Druppels haat ontglippen mijn identiteit

Ik schreeuw mijn conflict met de mensheid

Een man tegen, een gebaar, een spoor, een dagboek

Druppels haat verstoren mijn identiteit

Ik schreeuw zijn conflict, mijn menselijkheid

Druppels haat verstoren zijn identiteit

Ik zing over mijn conflict, de bittere waarheid

Mijn menselijkheid

jouw waarheid