Caught - Florence + The Machine

It’s the hardest thing I’ve ever had to do

To try and keep from calling you

Well, can my dreams keep coming true?

How can they?

Cause when I sleep, I never dream of you

As if the dream of you, it sleeps too

But it never slips away

It just gains its strength and digs its hooks

To drag me through the day

And I’m caught

I forget all that I’ve been taught

I can’t keep calm, I can’t keep still

Pulled apart against my will

It’s the hardest thing I’ve ever had to prove

You turn to salt as I turned around to look at you

Old friends have said, the books I’ve read

Say it’s the thing to do

But it’s hard to see it when you’re in it

Cause I went blind for you

Then you leave my head, crawl out the bed

Subconscious solipsist

And for those hours deep in the dark

Perhaps you don’t exist

And I was thrashing on the line

Somewhere between

Desperate and divine

I can’t keep calm, I can’t keep still

Persephone will have her fill

Het is het moeilijkste wat ik ooit heb moeten doen

Om te proberen u niet te bellen

Kunnen mijn dromen blijven uitkomen?

Hoe kunnen ze?

Want als ik slaap, droom ik nooit van jou

Alsof de droom van jou ook slaapt

Maar het glipt nooit weg

Het krijgt gewoon zijn kracht en graaft zijn haken

Om me door de dag te slepen

En ik ben gepakt

Ik vergeet alles wat ik heb geleerd

Ik kan niet kalm blijven, ik kan niet stil blijven

Tegen mijn wil uit elkaar getrokken

Het is het moeilijkste dat ik ooit heb moeten bewijzen

Jij verandert in zout terwijl ik me omdraaide om naar jou te kijken

Oude vrienden hebben gezegd, de boeken die ik heb gelezen

Zeg dat het iets is om te doen

Maar het is moeilijk te zien als je erin zit

Omdat ik blind voor je werd

Dan verlaat je mijn hoofd, kruip je uit bed

Onderbewuste solipsist

En voor die uren diep in het donker

Misschien besta je niet

En ik was aan het spartelen aan de lijn

Ergens tussen

Wanhopig en goddelijk

Ik kan niet kalm blijven, ik kan niet stil blijven

Persephone zal haar hart ophalen