Never Let Me Go - Florence + The Machine

Looking up from underneath,

Fractured moonlight on the sea.

Reflections still look the same to me,

As before I went under.

And it's peaceful in the deep,

Cathedral where you can not breathe,

No need to pray, no need to speak,

Now I'm under

And it's breaking over me.

A thousand miles onto the sea bed,

I found the place to rest my head.

Never let me go, never let me go,

Never let me go, never let me go.

And the arms of the ocean are carrying me,

And honest devotion was rushing out of me,

And the crushes of heaven for a sinner like me,

But the arms of the ocean delivered me.

Though, the pressure's hard to take,

It's the only way I can escape,

It seems a heavy choice to make.

Now I am under

And it's breaking over me.

A thousand miles down to the sea bed,

I found the place to rest my head.

Never let me go, never let me go.

Never let me go, never let me go.

And the arms of the ocean are carrying me,

And honest devotion was rushing out of me,

And the crushes of heaven, for a sinner like me,

But the arms of the ocean delivered me.

And it's over,

And I'm goin' under,

But I'm not givin' up!

I'm just givin' in.

Woooah...

Slipping underneath.

Woooah...

So cold, but so sweet...

In the arms of the ocean, so sweet and so cold,

And honest devotion I never knew at all,

And the crushes of heaven for a sinner released,

And the arms of the ocean delivered me.

Never let me go, never let me go.

Never let me go, never let me go.

Delivered me...

Never let me go, never let me go.

Never let me go, never let me go.

Delivered me...

Never let me go, never let me go.

Never let me go, never let me go.

Never let me go, never let me go.

Never let me go, never let me go.

And it's over,

And I'm goin' under,

But I'm not givin' up!

I'm just givin' in.

Woooah...

Slipping underneath.

Woooah...

So cold, but so sweet...

Van onderaf naar boven kijkend,

Gebroken maanlicht op de zee.

Reflecties zien er nog steeds hetzelfde uit voor mij,

Zoals eerder ging ik onder.

En het is vredig in de diepte,

Kathedraal waar je niet kunt ademen,

U hoeft niet te bidden, u hoeft niet te spreken,

Nu ben ik onder

En het breekt over me heen.

Duizend mijl op de zeebodem,

Ik vond de plek om mijn hoofd te rusten.

Laat me nooit gaan, laat me nooit gaan,

Laat me nooit gaan, laat me nooit gaan.

En de armen van de oceaan dragen mij,

En eerlijke toewijding stroomde uit me,

En de verpletteringen van de hemel voor een zondaar zoals ik,

Maar de armen van de oceaan hebben me verlost.

Hoewel, de druk is moeilijk te nemen,

Het is de enige manier waarop ik kan ontsnappen,

Het lijkt een zware keuze om te maken.

Nu ben ik onder

En het breekt over me heen.

Duizend mijlen naar de zeebodem,

Ik vond de plek om mijn hoofd te rusten.

Laat me nooit gaan, laat me nooit gaan.

Laat me nooit gaan, laat me nooit gaan.

En de armen van de oceaan dragen mij,

En eerlijke toewijding stroomde uit me,

En de verpletteringen van de hemel, voor een zondaar zoals ik,

Maar de armen van de oceaan hebben me verlost.

En het is voorbij,

En ik ga onder,

Maar ik geef niet op!

Ik geef gewoon toe.

Wauw...

Eronder glijden.

Wauw...

Zo koud, maar zo lief...

In de armen van de oceaan, zo lief en zo koud,

En eerlijke toewijding die ik helemaal niet kende,

En de verpletteringen van de hemel voor een zondaar bevrijd,

En de armen van de oceaan hebben me verlost.

Laat me nooit gaan, laat me nooit gaan.

Laat me nooit gaan, laat me nooit gaan.

Bezorgde mij...

Laat me nooit gaan, laat me nooit gaan.

Laat me nooit gaan, laat me nooit gaan.

Bezorgde mij...

Laat me nooit gaan, laat me nooit gaan.

Laat me nooit gaan, laat me nooit gaan.

Laat me nooit gaan, laat me nooit gaan.

Laat me nooit gaan, laat me nooit gaan.

En het is voorbij,

En ik ga onder,

Maar ik geef niet op!

Ik geef gewoon toe.

Wauw...

Eronder glijden.

Wauw...

Zo koud, maar zo lief...