Vazgeçilmez - Fikri Karayel

Sen güneşte bronzlaşırken

Sokaklarda dolaşırken

Odalarda kaynaşırken kışı bekledim ben

İnsanlar gülmesin, neredeyim hiç bilmesin

Yağmur yağsın, kapılar kapansın

Diye bekledim

Aylar geçti, ki zaten geçecekti

Bak kış geldi

Ki zaten gelecekti

Kendi başına

Yalnızlığımın altını çizdi

Sonrası, sonrası

Yağmurlardan ibaret fırtınalardan

Soğuk havada buz tutan küçük yalanlardan

Kapalı kapılardan, renkli ışıklardan

Vazgeçilmez hiçbir zaman can acıtandan

Vazgeçilmez hiçbir zaman

Dudaklarını donduran şu yalnızlığından

Sen güneşte bronzlaşırken

Sokaklarda dolaşırken

Odalarda kaynaşırken kimi bekledim ben

İnsanlar görmüyor tekrarlayıp ezberliyor

Sanki senle ben olmak istiyor, bölüp duruyor

Aylar geçti, ki zaten geçecekti

Bak kış geldi

Ki zaten gelecekti kendi başına

Yalnızlığımın altını çizdi

Sonrası sonrası

Yağmurlardan ibaret fırtınalardan

Soğuk havada buz tutan küçük yalanlardan

Kapalı kapılardan, renkli ışıklardan

Vazgeçilmez hiçbir zaman can acıtandan

Vazgeçilmez hiçbir zaman

Vazgeçilmez hiçbir zaman

Vazgeçilmez hiçbir zaman

Dudaklarını donduran şu yalnızlığından

Dudaklarını donduran şu yalnızlığından

Dudaklarını donduran şu yalnızlığından

Terwijl jij bruint in de zon

Terwijl je door de straten dwaalt

Ik wachtte op de winter terwijl we ons vermengden in de kamers

Mensen mogen niet lachen, weet nooit waar ik ben

Laat het regenen, laat de deuren dicht

Ik wachtte

Maanden gingen voorbij, die voorbij zouden zijn gegaan

Kijk, de winter is gekomen

Wat zou er toch komen

door hemzelf

onderstreepte mijn eenzaamheid

na, na

van regenbuien

Van de kleine leugens die bevriezen in de koude lucht

Door gesloten deuren, gekleurde lichten

Onmisbaar is nooit degene die pijn doet

Onmisbaar nooit

Van deze eenzaamheid die je lippen bevriest

Terwijl jij bruint in de zon

Terwijl je door de straten dwaalt

Op wie wachtte ik terwijl we ons in de kamers vermengden?

Mensen zien niet, ze herhalen en onthouden

Het is alsof ze jou en mij wil zijn, ze blijft scheiden

Maanden gingen voorbij, die voorbij zouden zijn gegaan

Kijk, de winter is gekomen

Wat toch vanzelf zou komen

onderstreepte mijn eenzaamheid

na post

van regenbuien

Van de kleine leugens die bevriezen in de koude lucht

Door gesloten deuren, gekleurde lichten

Onmisbaar is nooit degene die pijn doet

Onmisbaar nooit

Onmisbaar nooit

Onmisbaar nooit

Van deze eenzaamheid die je lippen bevriest

Van deze eenzaamheid die je lippen bevriest

Van deze eenzaamheid die je lippen bevriest