Der Traum - Feuerschwanz

Ich war nur der Knappe, ihr Vater mein Herr

Mein Herz für die Tochter entflammt

Und dann eines Tages, es wurde gejagt

Ihr Pferd ging durch, und ich hinterher

Für Stunden allein, es fiel mir so schwer

Meine Liebe war ihr längst bekannt

Sie sagte nur still: «Ich hab das Gefühl

Dass es nur einmal wird sein.»

Und wie der Wind den Sande verweht

Der Liebe uns gaben anheim

Ihre Haut so zart, die Nippel hart

Es zerriß mich fast vor Lust

Und doch hätt ichs nicht noch einmal gewagt

Hätt ich vom Schmerze gewusst

Träum ich mich einst zu dir zurück

Bin ich dir wieder nah

Wer wob des Lebens wüsten Traum?

Des Lebens hell und klar

Bringt mir kein Wind den Hauch zurück

Wie ich dich einst berührt

Als träumte ich, was keiner träumt

Hast meine Hand geführt

Ich konnt nicht mehr essen

Nicht schlafen, nicht sein

Als sie zum Traualtar ging

Und doch wars ein Schmerz

Den ich niemals vergess

Als ihren Blick ich auffing

Wie eine letzte Liebkosung umfing er mich

Und doch war sie für mich verlorn

Ich wollt nur noch fort und wurd vom Papa

Zum Kreuzesritter erkorn

So zog ich denn nach Jerusalem

Mit einem stolzen Heer

Doch was ich dort sah, an Tod, Schmerz und Leid

Machte mirs Herze so schwer

Die stolzesten Ritter sanken zu Staub

Verrottet im Wüstensand

Die Sache verraten, geschlachtet für nichts

Wir starben für ödes Land

Als alter Mann nun sitze ich hier

Was ist nicht alles geschehn

Doch die Reinheit der Liebe, die ich empfand

Wird niemald für mich vergehn…

Wenn der Scheit im Ofen singt

Und mir deine Stimme im Ohre erklingt

Will ich füür einen Augenblick

Wieder zu dir zurück

Ist mein Leben ein Schauer nur

Der flüchtig am Himmel zieht seine Spur?

Lass mich noch einmal lächelnd spürn

Doch noch einmal berürn

Ik was alleen de schildknaap, haar vader mijn heer

Mijn hart brandt voor de dochter

En op een dag werd er gejaagd

Haar paard schoot en ik volgde

Uren alleen, het was zo moeilijk voor mij

Ze kende mijn liefde al heel lang

Ze zei gewoon rustig: "Ik heb een gevoel

Dat het maar één keer zal zijn."

En hoe de wind het zand blaast

Om lief te hebben gaf ons

Je huid zo zacht, je tepels hard

Het verscheurde me bijna van lust

En toch zou ik het niet nog een keer hebben aangedurfd

Had ik geweten van de pijn

Op een dag droom ik mijn weg terug naar jou

Ben ik weer dicht bij je

Wie weefde de woestijndroom van het leven?

Van het leven helder en duidelijk

Geen wind brengt mijn adem terug

Hoe ik je ooit heb aangeraakt

Alsof ik droomde wat niemand droomt

Leidde mijn hand

Ik kon niet meer eten

Slaap niet, wees niet

Terwijl ze door het gangpad liep

En toch deed het pijn

ik zal nooit vergeten

Toen ik haar aandacht trok

Hij omhelsde me als een laatste streling

En toch was ze voor mij verloren

Ik wilde gewoon wegkomen en kreeg van papa te horen

Verkozen tot Ridder van het Kruis

Dus ging ik naar Jeruzalem

Met een trots leger

Maar wat ik daar zag, van dood, pijn en lijden

Maakte mijn hart zo zwaar

De meest trotse ridders zonken tot stof

Rottend in het woestijnzand

De zaak verraden, voor niets afgeslacht

We stierven voor woestenij

Nu zit ik hier als een oude man

Wat is er niet gebeurd?

Maar de puurheid van de liefde die ik voelde

zal voor mij nooit vergeten worden...

Als de stam zingt in de oven

En je stem galmt in mijn oren

ik wil even

Weer terug naar jou

Is mijn leven maar een rilling

Het vluchtige in de lucht laat zijn sporen na?

Laat me weer lachen

Maar weer aangeraakt