Coração Triste - Família Lima, Sandy

No arvoredo sussurra o vendaval do outono

Deita as folhas à terra, onde não há florir

E eu contemplo sem pena esse triste abandono;

Só eu as vi nascer, vejo-as só eu cair

Como a escura montanha, esguia e pavorosa

Faz, quando o sol descamba, o vale enoitecer

Esta montanha da alma, a tristeza amorosa

Também de ignota sombra enche todo o meu ser

Transforma o frio inverno a água em pedra dura

Mas torna a pedra em água um raio de verão;

Vem, ó sol, vem, assume o trono teu na altura

Vê se podes fundir o meu triste coração

In de boom fluistert de herfststorm

Leg de bladeren op de grond, waar geen bloei is

En ik beschouw zonder medelijden deze droevige verlating;

Alleen ik zag ze geboren worden, alleen ik zag ze vallen

Zoals de donkere berg, slank en angstaanjagend

Dat doet het, als de zon ondergaat, wordt de vallei schemerig

Deze berg van de ziel, het liefdevolle verdriet

Ook vult een onbekende schaduw mijn hele wezen

Verandert het koude winterwater in harde steen

Maar het maakt de steen in het water tot een zomerstraal;

Kom, oh zon, kom, neem je troon in de hoogte

Kijk of je mijn droevige hart kunt laten smelten