The Fall of an Empire - Fairyland

So much of our battle

And the freedom of Osyrhia

The darkness laid upon us

Could never be undone

By the way of shadows from a thousand years

We’ll see our kingdoms fall into darkness

Yet I tried relams now long forgotten

And the woods and plains of Siridian

All that was long beloved will be turned to dust when time comes by

The visions dance into the darkness of my mind

Thus will end our battle

And the freedom of Osyrhia

The dark lord undefeated

At least will get his time

What for all the fights and promises we’ve had

Have Gods deserted us, or was it the light?

By my words I’m asking for Gods to guide me through the dark

I’ll stand for all

The darkened dreams have called a freedom cry

As I’ve tried, and i tried

The shining tears of sorrow fallen in these dreams

Were never mine

The fall of an empire raise a thousand screams

That never die

The shining tears of sorrow fallen in these dreams

Were never mine

The fall of an empire raise a thousand screams

Screams that never die

Since then we’ve marched through a desert of hope

And yet our passion remains

The longing will for the kingdoms we’ve lost here

The voice of heroes thunders again

Through the land of our freedom, our land

Courage of all, and the shining of Light

But still the empire falls

Zoveel van onze strijd

En de vrijheid van Osyrhia

De duisternis die op ons ligt

Kan nooit ongedaan worden gemaakt

Door de manier van schaduwen van duizend jaar

We zullen onze koninkrijken in duisternis zien vallen

Toch heb ik relams geprobeerd die nu al lang vergeten zijn

En de bossen en vlakten van Siridian

Alles wat lang geliefd was, zal in stof veranderen als de tijd verstrijkt

De visioenen dansen in de duisternis van mijn geest

Zo zal onze strijd eindigen

En de vrijheid van Osyrhia

De duistere heer ongeslagen

Zal tenminste zijn tijd krijgen

Wat voor alle gevechten en beloften die we hebben gehad?

Hebben Goden ons verlaten, of was het het licht?

Met mijn woorden vraag ik Goden om mij door het donker te leiden

Ik zal voor iedereen staan

De verduisterde dromen hebben een vrijheidskreet genoemd

Zoals ik heb geprobeerd, en ik heb geprobeerd

De stralende tranen van verdriet gevallen in deze dromen

Waren nooit van mij

De val van een rijk roept duizend kreten op

Dat gaat nooit dood

De stralende tranen van verdriet gevallen in deze dromen

Waren nooit van mij

De val van een rijk roept duizend kreten op

Schreeuwen die nooit sterven

Sindsdien marcheren we door een woestijn van hoop

En toch blijft onze passie

Het verlangen naar de koninkrijken die we hier hebben verloren

De stem van helden dondert weer

Door het land van onze vrijheid, ons land

Moed van allen, en het schijnen van licht

Maar toch valt het rijk