Ностальгия - Евгений Росс

Упаду, и укроюсь листвой в белой роще берёзовой,

Дух родимой земли полной грудью, хмелея, вдохну —

Пробежит ветерок, и кольнёт сердце, словно занозою —

Я вернулся домой, в своё детство, в свою тишину

Я вернулся — встречай меня, милая, добрая Родина,

Я совсем не герой, просто сын своей Русской земли:

Надышаться тобой, наглядеться, напиться бы допьяна —

Закурить, замолчать, и послушать, как плачут дожди

Всполыхнут небеса, и навеют мне мысли из прошлого,

Вдруг глаза заблестят, и чуть слышно заплачет душа:

Было много всего, и плохого — но больше хорошего,

Находил — не ценил, а терял — так терял навсегда

Догорает в ночи мой костёр, моего одиночества,

Начинается день, и кукушка считает года —

И опять слышу я голоса с неба, словно пророчество,

Мне пора уходить, чтобы снова вернуться сюда!

Ik zal vallen en mezelf verbergen met gebladerte in een wit berkenbos,

De geest van het geboorteland in volle borstvoeding, bedwelmd, zal ik inademen -

Een briesje zal lopen, en het hart prikken, als een splinter -

Ik keerde terug naar huis, naar mijn kindertijd, naar mijn stilte

Ik ben teruggekeerd - ontmoet me, lief, vriendelijk moederland,

Ik ben helemaal geen held, maar een zoon van mijn Russische land:

Adem in je, kijk om je heen, word dronken dronken -

Rook, hou je mond en luister naar de regens huilen

De lucht zal opvlammen, en gedachten uit het verleden zullen me inspireren,

Plotseling zullen de ogen schitteren, en de ziel zal een beetje hoorbaar huilen:

Er waren veel dingen, en slechte - maar meer goede,

Gevonden - niet gewaardeerd, maar verloren - dus voor altijd verloren

Mijn vreugdevuur, mijn eenzaamheid, brandt uit in de nacht,

De dag begint, en de koekoek telt de jaren -

En weer hoor ik stemmen uit de hemel, als een profetie,

Het is tijd voor mij om te vertrekken, zodat ik hier weer terug kan komen!