Белый снег за окном - Евгений Росс

Белый снег за окном и на сердце не тает,

На холодном стекле и опалой листве;

Полевые цветы беспокойного мая,

Словно призрак разлуки, являются мне…

Я теперь ухожу от порога любимой,

Машет ветками вслед мне задумчивый сад:

Я вдали видел свет — этот свет негасимый,

Он дает мне надежду вернуться назад…

Не горюй, не грусти — я слезинки не стою!

Расставанье — залог нашей встречи вдали…

Как бы ни было там, только верь, что весною

Прилетают к тебе от меня журавли…

Witte sneeuw buiten het raam en smelt niet in het hart,

Op koud glas en gevallen bladeren;

Wilde bloemen van rusteloze mei,

Als een geest van scheiding verschijnen ze voor mij ...

Ik verlaat nu de drempel van mijn geliefde,

Zwaaiende takken achter mij nadenkende tuin:

Ik zag een licht in de verte - dit licht is onuitblusbaar,

Hij geeft me hoop om terug te gaan...

Treur niet, wees niet verdrietig - ik ben geen traan waard!

Afscheid nemen is de sleutel tot onze ontmoeting in de verte...

Wat het ook is, geloof dat maar in de lente

Kranen vliegen van mij naar je toe...