INRIhab - Every Time I Die

I tied the devil to the tracks

(can you hear the train coming?).

I served him papers with a seal from the governor.

The spoiler throwing voices, the vapors that they built this city on.

But he don’t write much for me anymore.

When we keep hell in our hearts,

We make no excuse for our genius.

So what’s my excuse now that hell has abandoned me?

I enticed the devil out with a bottle.

But maybe it was he who lured me out instead.

When we slept in penitent beds,

We awoke in the loving arms of attrition.

So what’s my excuse that hell isn’t courting me?

Give me the strength to be widowed now that the honeymoon’s over.

Grant me the privileges saved for the sailors.

Condemned with you all.

Goddamn you all.

I marched across the muddied stream,

Illuminated from beneath.

The lock was picked with the church’s key we found on the belt of the veteran

To open bar tabs in the taverns assembled in levels by the damned and fanatic

for me.

We never loved ourselves so well as when we lusted after another.

We hummed along to electric guitars and the standard «whoa oh oh oh’s»

And we drank each other under the covers.

I eased the devil back with the throttle,

Because I’d rather live my life in regret than not take part in it.

If the devil don’t mind, well it’s alright with me.

So what do I do when the devil don’t notice me?

Give me the strength to be widowed now that the honeymoon’s over

Grant me the privileges saved for the sailors.

Condemned with you all.

Goddamn you all.

(And in my 27th year, I was dragged kicking and screaming into the

Light.

I looked at god in the face and I said, I said god I said, «I

Thought I was in heaven the whole time»)

I tied the devil to the tracks

(can you hear the train coming?)

And I tied the tracks in a lover’s knot around the finger of a beautiful girl.

I’ll keep hell if hell will have me.

Ik bond de duivel aan de sporen

(hoor je de trein aankomen?).

Ik heb hem papieren geserveerd met een zegel van de gouverneur.

De spoilers die stemmen verspreiden, de dampen waarop ze deze stad hebben gebouwd.

Maar hij schrijft niet veel meer voor mij.

Als we de hel in ons hart houden,

We verontschuldigen ons niet voor ons genie.

Dus wat is mijn excuus nu de hel me in de steek heeft gelaten?

Ik lokte de duivel uit met een fles.

Maar misschien was hij het die me naar buiten lokte.

Toen we sliepen in boetebedden,

We werden wakker in de liefdevolle armen van uitputtingsslag.

Dus wat is mijn excuus dat de hel me niet het hof maakt?

Geef me de kracht om weduwe te worden nu de huwelijksreis voorbij is.

Verleen me de privileges die voor de matrozen zijn bewaard.

Veroordeeld met u allen.

Godverdomme allemaal.

Ik marcheerde over de modderige stroom,

Van onderaf verlicht.

Het slot is opengebroken met de kerksleutel die we aan de riem van de veteraan vonden

Om tabs te openen in de tavernes die in niveaus zijn samengesteld door de verdoemden en fanatici

voor mij.

We hebben nog nooit zo veel van onszelf gehouden als toen we naar een ander verlangden.

We neuriën mee met elektrische gitaren en de standaard "whoa oh oh oh's"

En we dronken elkaar onder de dekens.

Ik verlichtte de duivel terug met het gaspedaal,

Omdat ik mijn leven liever met spijt leef dan er niet aan deel te nemen.

Als de duivel het niet erg vindt, is het goed met mij.

Dus wat moet ik doen als de duivel me niet opmerkt?

Geef me de kracht om weduwe te worden nu de huwelijksreis voorbij is

Verleen me de privileges die voor de matrozen zijn bewaard.

Veroordeeld met u allen.

Godverdomme allemaal.

(En in mijn 27e jaar werd ik schoppend en schreeuwend naar binnen gesleept

Licht.

Ik keek naar god in het gezicht en ik zei, ik zei god ik zei: «Ik

Dacht dat ik de hele tijd in de hemel was»)

Ik bond de duivel aan de sporen

(hoor je de trein aankomen?)

En ik bond de sporen in een minnaarsknoop om de vinger van een mooi meisje.

Ik zal de hel behouden als de hel mij wil hebben.