Depressionista - Every Time I Die

Trained in the art of devastating the arts by remaining unmoved in their midst

We came down, down, down from that high, oh, and now we’re looking for more

We’re bloodless now, and we are uninterrupted by the majesty of it all

We’re passed around, around, around like the currency of the friendless roads

One trick pony

And the parlor isn’t big enough for the both of us

'Til death do we rock?

We’re so full of shit

'Til death do we rock!

You keep buying it

'Til death do we rock?

You’re so full of shit

'Til death do we rock!

You’re still buying it

The closed circuit of stimulus that runs between fashion and guilt is winding

tighter around the heart

Our orbits are collapsing upon themselves

We’re retreating into the vogue where we’re sucking the blood from the necks of

guitars

Beg for the scraps of prose that piled up behind the bar

Though we try and try and try we get the melody wrong but we remember the words.

We’re the parasites but we are delicate in the way we bring each other down

We were oh so close to the start when they finished us

Aim the mast at the ground, x2

And sail us to the belly of the whale

'Til death do we rock!

We’re so full of shit

'Til death do we rock!

You keep buying it

The closed circuit of stimulus that runs between fashion and guilt is winding

tighter around the heart

Our orbits are collapsing upon themselves but we stand in the traffic

indifferent to the grand histrionics of god, unmoved

Opgeleid in de kunst om de kunsten te verwoesten door onbewogen in hun midden te blijven

We kwamen naar beneden, naar beneden, naar beneden van die hoogte, oh, en nu zijn we op zoek naar meer

We zijn nu bloedeloos, en we zijn ononderbroken door de grootsheid van dit alles

We gaan rond, rond, rond als de valuta van de vriendloze wegen

Eendagsvlieg

En de salon is niet groot genoeg voor ons allebei

Tot de dood rocken we?

We zitten zo vol met shit

Tot de dood rocken we!

Je blijft het kopen

Tot de dood rocken we?

Je zit zo vol met shit

Tot de dood rocken we!

Je koopt het nog steeds

Het gesloten circuit van prikkels dat tussen mode en schuldgevoel loopt, is kronkelig

strakker om het hart

Onze banen storten op zichzelf in

We trekken ons terug in de mode waar we het bloed uit de nek zuigen van

gitaren

Smeek om de stukjes proza ​​die zich achter de bar opstapelden

Hoewel we proberen en proberen en proberen, krijgen we de melodie verkeerd, maar we onthouden de woorden.

Wij zijn de parasieten, maar we zijn delicaat in de manier waarop we elkaar naar beneden halen

We waren oh zo dicht bij de start toen ze ons afmaakten

Richt de mast op de grond, x2

En zeil ons naar de buik van de walvis

Tot de dood rocken we!

We zitten zo vol met shit

Tot de dood rocken we!

Je blijft het kopen

Het gesloten circuit van prikkels dat tussen mode en schuldgevoel loopt, is kronkelig

strakker om het hart

Onze banen vallen in elkaar, maar we staan ​​in het verkeer

onverschillig voor de grootse histrionics van god, onbewogen