Disconsolate - Esoteric

Nurture our fate

Nothing can prepare or compare with

This immeasurable sense of loss

All can be calm

Until that thought arises

And plummets toward the ground

Time passes like the dripping of a tap

And sleep, becomes that time when the body can no longer be awake

Each morning, eyes blearier than the night before

But it had passed

As I was there within it

Watching over as if through the eyes of another

Through conscious repetition

But my thoughts were elsewhere

Longing, but unable to take the steps

That might continue this journey

Indignant in this bleak landscape, that no longer binds

Each serene moment, accompanied by another full of dread

And I resolve

To that familiar feeling time tries so hard to bury

To live life, only to bear

Koester ons lot

Niets kan zich voorbereiden of vergelijken met

Dit onmetelijke gevoel van verlies

Alles kan kalm zijn

Tot die gedachte opkomt

En zakt naar de grond

De tijd verstrijkt als het druppelen van een kraan

En slapen, wordt die tijd dat het lichaam niet meer wakker kan zijn

Elke ochtend, ogen waziger dan de avond ervoor

Maar het was voorbij

Zoals ik er in was

Toekijken alsof door de ogen van een ander

Door bewuste herhaling

Maar mijn gedachten waren ergens anders

Verlangen, maar niet in staat om de stappen te zetten

Dat zou deze reis kunnen voortzetten

Verontwaardigd in dit sombere landschap, dat niet langer bindt

Elk rustig moment, vergezeld van een ander vol angst

En ik los het op

Om dat vertrouwde gevoel probeert de tijd zo hard te begraven

Om het leven te leven, alleen om te dragen