The Reverist - Esben and the Witch

Up with the clouds, floating into the ether

Light in your eyes, light as a falling feather

Dreaming of love in a fantasy city

Now lost in the blinding glare of a sun

Into the stars and inside the galaxies

A compass of fire outlining palaces

A piece of the sky, immune to reality

Cast away, adrift in the dark

In fathomless lands, steering towards

The part of the heavens that gleam like swords

The clashing is loud the thunder is crushing the

Sounds that we make colliding together

Deep in the heart the darkness is shattering

Sparkling stones, the deep blue is scattering

Exploding inside, shards fall fluttering

Grinding the broken mirror to dust

Ascending the ladder that hangs from the Gods

Safe from the snapping jaws of the dogs

That growl from beneath, the black hounds that bite

Gnawing at heels with dripping mouths

Escape from the rubble, the wreckage below

To the pillars of light that softly glow

From the crumbling towers, to the waning moon

The harbour shimmers, ships on fire!

Everything pales

Nothing’s the same

Everything’s pale

Everything’s changed

I’ve seen inside the terrors and now I can’t go back

I’ve seen the older terrors, will you come with me?

Omhoog met de wolken, zwevend in de ether

Licht in je ogen, licht als een vallende veer

Dromen van liefde in een fantasiestad

Nu verloren in de verblindende schittering van een zon

In de sterren en in de sterrenstelsels

Een vuurkompas dat paleizen schetst

Een stukje van de lucht, immuun voor de realiteit

Werp weg, op drift in het donker

In peilloze landen, sturend naar

Het deel van de hemel dat glinstert als zwaarden

Het gekletter is luid, de donder verplettert de

Geluiden die we maken als ze met elkaar botsen

Diep in het hart breekt de duisternis door

Fonkelende stenen, het diepblauwe wordt verstrooid

Binnen exploderen, scherven vallen fladderend

De gebroken spiegel tot stof slijpen

Het beklimmen van de ladder die aan de goden hangt

Veilig voor de klappende kaken van de honden

Dat gegrom van beneden, de zwarte honden die bijten

Knagen op hakken met druipende monden

Ontsnap uit het puin, het wrak hieronder

Naar de pilaren van licht die zacht gloeien

Van de afbrokkelende torens tot de afnemende maan

De haven glinstert, schepen in brand!

Alles verbleekt

Niets is hetzelfde

Alles is bleek

Alles is veranderd

Ik heb de verschrikkingen van binnen gezien en nu kan ik niet meer terug

Ik heb de oudere verschrikkingen gezien, ga je met me mee?