Sylvan - Esben and the Witch

A golden wreath of blazing leaves

Is curling from the smoking trees.

The fire snakes and sears its name,

Verdant greens in an orange haze.

Through blackend poles it waits and wends,

Ribbons weaving paths of flame.

Yellow ghosts with fervent rage,

In circles of an ancient hell.

Inside the woods, run the rivers.

Rippling like Tyger’s fur.

Rip their way through noble pines

That took so long to root and rise.

Deafening the timber falls,

The forest screams a thousand roars.

And all because a little spark

Was curious to break the calm.

A billowing of silver plumes,

Dances through the wooden ruins.

Memories in ashen cloud,

Hanging like a sullen gown.

And so they move serpentine,

Adding kindling to their pyres.

Watch them eat it all alive,

Swallowing in ways sublime.

In ways sublime.

A wild heat, I can see, I can feel.

Inside it all, as it falls, it’s beautiful.

The fallen sun, warms the skin, touches deep.

The crackling, a melting grin, of a burning world

Fiercely, blood streams into a sea,

Colour grows, all is noise, all is red.

The fallen sun, warms the skin, touches deep

The crackling, a melting grin, of a burning world.

Fiercely, blood streams into a sea,

Inside it all, as it falls, it’s beautiful.

The fallen sun, warms the skin, touches deep

The crackling, a melting grin, of a burning world.

Come with me to the place where the walls are weak.

Come with me to the place where the walls are weak.

Come with me to the place where the walls are weak.

Come with me to the place where the walls are weak.

Come with me to the place where the walls are weak.

Come with me!

Een gouden krans van vlammende bladeren

Krullen van de rokende bomen.

Het vuur kronkelt en schroeit zijn naam,

Groene greens in een oranje waas.

Door blackend palen wacht en wendt,

Linten weven paden van vlam.

Gele geesten met vurige woede,

In kringen van een oude hel.

In het bos, stromen de rivieren.

Golvend als de vacht van Tyger.

Scheur hun een weg door nobele dennen

Dat duurde zo lang om te wortelen en op te staan.

Oorverdovend het hout valt,

Het bos schreeuwt duizend gebrul.

En dat allemaal vanwege een kleine vonk

Was nieuwsgierig om de rust te doorbreken.

Een golvende zilveren pluimen,

Danst door de houten ruïnes.

Herinneringen in asgrauwe wolk,

Hangend als een norse jurk.

En dus bewegen ze serpentijn,

Aanmaakhout toevoegen aan hun brandstapels.

Kijk hoe ze het allemaal levend opeten,

Slikken op sublieme manieren.

Op sublieme manieren.

Een wilde hitte, ik kan zien, ik kan voelen.

Binnenin is het, als het valt, prachtig.

De gevallen zon, verwarmt de huid, raakt diep.

Het geknetter, een smeltende grijns, van een brandende wereld

Hevig stroomt het bloed in een zee,

Kleur groeit, alles is ruis, alles is rood.

De gevallen zon, verwarmt de huid, raakt diep

Het geknetter, een smeltende grijns, van een brandende wereld.

Hevig stroomt het bloed in een zee,

Binnenin is het, als het valt, prachtig.

De gevallen zon, verwarmt de huid, raakt diep

Het geknetter, een smeltende grijns, van een brandende wereld.

Kom met me mee naar de plek waar de muren zwak zijn.

Kom met me mee naar de plek waar de muren zwak zijn.

Kom met me mee naar de plek waar de muren zwak zijn.

Kom met me mee naar de plek waar de muren zwak zijn.

Kom met me mee naar de plek waar de muren zwak zijn.

Kom met mij mee!