Dreamwalkers - Erra

In my grasp are my dreams personified.

A unity of fiction and reality.

The birth of beauty.

The only one of its kind.

Its grace exceeding limits set

by the sky.

Years had come and gone and my desire with them;

a caged perpetuation of hope.

A tally kept upon my body of days I care not to know.

So effortless, I seemed to let myself decline.

Loss of ambition.

I pushed my dreams aside.

Am I the cause of our descent, or are we chained to anchors?

Mine engrossed in

rust while yours still gleams and shimmers.

Renew my albatross, so it shines

with yours in the beams of suspended radiance

that are cast upon the ocean floor in ever-changing gradients.

Renew my albatross, so it shines with yours.

Sinking down.

Am I the cause of our descent?

Are we chained to anchors pulling

ourselves below?

Descending into passivity.

I’m becoming what I am not;

a selfish being consumed

by adverse thought.

In my grasp are my dreams personified.

A unity of fiction and reality.

Birth of beauty.

The only one of its kind.

So effortless, I seemed to let myself decline that with the loss of ambition,

I pushed my dreams aside.

Sinking down (sinking).

Are we chained to anchors pulling ourselves below?

Descending into passivity.

I’m becoming what I am not, a selfish being with

relinquished feelings, consumed by adverse thought.

Am I the cause of our descent, or are we chained to anchors?

Renew my albatross,

so it shines.

Am I the cause of our descent, or are we chained to anchors?

Mine engrossed in

rust while yours still gleams and shimmers.

Renew my albatross, so it shines

with yours in the beams of suspended radiance

that are cast upon the ocean floor in ever-changing gradients.

I pushed my

dreams aside.

In mijn greep zijn mijn dromen gepersonifieerd.

Een eenheid van fictie en realiteit.

De geboorte van schoonheid.

De enige in zijn soort.

Zijn genade overschrijdt de gestelde grenzen

door de lucht.

Jaren waren gekomen en gegaan en mijn verlangen met hen;

een gekooide voortzetting van hoop.

Een telling bijgehouden op mijn lichaam van dagen die ik niet wil weten.

Zo moeiteloos dat ik mezelf leek te laten weigeren.

Verlies van ambitie.

Ik duwde mijn dromen opzij.

Ben ik de oorzaak van onze afkomst, of zijn we geketend aan ankers?

de mijne verdiept in

roest terwijl de jouwe nog steeds glimt en glinstert.

Vernieuw mijn albatros, zodat hij schijnt

met de jouwe in de stralen van zwevende straling

die in steeds veranderende gradiënten op de oceaanbodem worden gegoten.

Vernieuw mijn albatros, zodat hij schittert met de jouwe.

Naar beneden zinken.

Ben ik de oorzaak van onze afkomst?

Zijn we geketend aan het trekken van ankers?

onszelf hieronder?

Afdalen in passiviteit.

Ik word wat ik niet ben;

een egoïstisch wordt geconsumeerd

door een negatieve gedachte.

In mijn greep zijn mijn dromen gepersonifieerd.

Een eenheid van fictie en realiteit.

Geboorte van schoonheid.

De enige in zijn soort.

Zo moeiteloos dat ik mezelf dat leek te laten afwijzen met het verlies van ambitie,

Ik duwde mijn dromen opzij.

Zinken (zinken).

Zijn we geketend aan ankers die ons naar beneden trekken?

Afdalen in passiviteit.

Ik word wat ik niet ben, een egoïstisch wezen met

losgelaten gevoelens, verteerd door negatieve gedachten.

Ben ik de oorzaak van onze afkomst, of zijn we geketend aan ankers?

Vernieuw mijn albatros,

dus het schijnt.

Ben ik de oorzaak van onze afkomst, of zijn we geketend aan ankers?

de mijne verdiept in

roest terwijl de jouwe nog steeds glimt en glinstert.

Vernieuw mijn albatros, zodat hij schijnt

met de jouwe in de stralen van zwevende straling

die in steeds veranderende gradiënten op de oceaanbodem worden gegoten.

ik heb op mijn . geduwd

dromen opzij.