Missing You - Ernesto Cortázar

Есть ты и я, как будто два крыла.

«Скучаю по тебе» — приносит ветер.

А я смотрю в окно: «Нет, не спала,

Я думала о нас с тобой на свете».

И, подставляя ветру сердца суть,

Чтоб остудил ее прохладой нежной,

Смотрю на волны, слышу: «Не забудь

О нас с тобой.

Прошу, останься прежней».

Мои глаза глядят за горизонт,

Я мыслью уношусь к тебе за море.

Вот дождик льет, а мне не нужен зонт,

Я выше туч, где солнце, на просторе!

Моя постель пуста, смотрю в окно.

Горит свеча, горит, не догорая.

Вот мысль, как кисть, шагнет на полотно

Картиной не достроенного рая.

Ах, только сон, где можно все посметь:

И встреч тепло, и губ прикосновенье,

И ощутить ладонью прядей медь,

И получить в любви благословенье!

И бегать, словно дети, у волны,

И целоваться на виду без страха,

Не опасаясь сплетен и молвы,

Быть в ласковых руках малышкой-птахой!

Горит свеча, и ландышей букет

Напоминает о весне идущей.

Я грежу наяву, и теплый свет

Мечты реальность оттеняет пуще.

Горит свеча, пока не сожжена,

В том пламени сойдутся наши губы.

Вот снова морем станет тишина,

И снова мы с тобой друг друга любим…

А утром все же победитель-сон

Мной завладеет, унеся далеко,

Где станет много шире горизонт,

И где не будет сердцу одиноко.

Когда проснусь, обнимет, не таясь,

Реальности дневной скупая проза,

Под ней почти утраченная связь

С мечтой, но на краю постели — роза…

Лиана Яблокова 12.03.2011.

Daar zijn jij en ik, als twee vleugels.

"Ik mis je" - brengt de wind.

En ik kijk uit het raam: “Nee, ik heb niet geslapen,

Ik dacht aan jou en mij in de wereld."

En, de essentie van het hart blootstellend aan de wind,

Om haar te koelen met tedere koelte,

Ik kijk naar de golven, ik hoor: "Vergeet niet

Over ons met jou.

Blijf alsjeblieft hetzelfde."

Mijn ogen kijken verder dan de horizon

Ik word meegesleept door de gedachte aan jou over de zee.

Het is stromende regen, maar ik heb geen paraplu nodig,

Ik ben boven de wolken, waar de zon is, in de open lucht!

Mijn bed is leeg, ik kijk uit het raam.

Een kaars brandt, brandt zonder uit te branden.

Hier is een gedachte, zoals een penseel, op het canvas zal stappen

Een beeld van een onvoltooid paradijs.

Ach, alleen een droom waarin je alles kunt wagen:

En warme ontmoetingen, en lippen raken elkaar,

En voel koperen draden met de palm van je hand,

En ontvang zegeningen in liefde!

En rennen als kinderen door de golf,

En kus in het volle zicht zonder angst,

Zonder angst voor roddels en geruchten,

In de zachte handen van een babyvogel zijn!

Er brandt een kaars en een boeket lelietjes-van-dalen

Doet me denken aan de komende lente.

Ik dagdroom en warm licht

Dromen werkelijkheid zet meer in.

De kaars brandt totdat hij is opgebrand

Onze lippen zullen elkaar ontmoeten in die vlam.

Hier zal de zee weer stilte zijn,

En weer houden we van elkaar...

En morgenochtend is de winnaar slapen

Het zal me wegvoeren, me ver brengen,

Waar de horizon veel breder wordt,

En waar het hart niet eenzaam zal zijn.

Als ik wakker word, zal ik je omhelzen zonder me te verstoppen,

De realiteit van overdag betekent proza,

Eronder bijna de verbinding verbroken

Met een droom, maar op de rand van het bed - een roos ...

Liana Yablokova 03/12/2011.