When the World Was Young - Eric Woolfson

When the world had just begun

And the stars seemed so near

Every day was a race to be run

Not a moment to be lost

And the sky seemed so clear

Not a cloud, not a bridge to be crossed

Then our ears would hear the thunder

And our eyes would fill with wonder

As we’d watch the garden grow

But a golden age was dawning

And a rainbow’s end was calling

And it soon was time to go

Every moment of the day

We would dance, we would play

And our souls were as free as the air

Tying ribbons in a bow

Pretty maids in a row

With the wind and the sun in our hair

But the overture was ended

And supremely independent

We would spread our wings and fly

At the risk of disillusion

In our innocent confusion

We were not afraid to try

So we run before we crawl

And we tumble and we fall

And our life is like a symphony

Just waiting to be sung

I remember when the world was…

Talking through the night

With companions we loved

Till the dawn filled our eyes with daylight

And the promises we made

All for one, one for all

As we dreamed of the wrongs we would right

With a golden road before us

And with God upon our side

We’d build a new Jerusalem

We were knights in shining armour

Full of passion, full of fire

We would never find again

So we run before we crawl

And we tumble and we fall

And we live on dreams and never think

Oh Lord, what have we done

In the garden when the world was young

And we couldn’t see a shadow

If one flew across the sun

In the garden when the world was young

We were knights in shining armour

Full of passion, full of fire

We would never find again

So we run before we crawl

And we tumble and we fall

And our life is still a symphony

Just waiting to be sung

In that garden when the world was young

And we didn’t see a shadow

When one flew across the sun

I remember when the world was young

Toen de wereld net was begonnen

En de sterren leken zo dichtbij

Elke dag was een race om te rennen

Geen moment om verloren te gaan

En de lucht leek zo helder

Geen wolk, geen brug om over te steken

Dan zouden onze oren de donder horen

En onze ogen zouden zich vullen met verwondering

Terwijl we de tuin zouden zien groeien

Maar er brak een gouden eeuw aan

En het einde van een regenboog riep

En het was al snel tijd om te gaan

Elk moment van de dag

We zouden dansen, we zouden spelen

En onze zielen waren zo vrij als de lucht

Linten strikken in een strik

Mooie meiden op een rij

Met de wind en de zon in ons haar

Maar de ouverture was afgelopen

En uiterst onafhankelijk

We zouden onze vleugels uitslaan en vliegen

Met het risico van desillusie

In onze onschuldige verwarring

We waren niet bang om het te proberen

Dus we rennen voordat we kruipen

En we tuimelen en we vallen

En ons leven is als een symfonie

Gewoon wachten om te worden gezongen

Ik herinner me dat de wereld...

Praten door de nacht

Met metgezellen waar we van hielden

Tot de dageraad onze ogen vulde met daglicht

En de beloften die we hebben gedaan

Allen voor één, één voor allen

Terwijl we droomden van de fouten die we zouden rechtzetten

Met een gouden weg voor ons

En met God aan onze zijde

We zouden een nieuw Jeruzalem bouwen

We waren ridders in glanzend harnas

Vol passie, vol vuur

We zouden het nooit meer vinden

Dus we rennen voordat we kruipen

En we tuimelen en we vallen

En we leven van dromen en denken nooit na

Oh Heer, wat hebben we gedaan?

In de tuin toen de wereld nog jong was

En we konden geen schaduw zien

Als er een over de zon zou vliegen

In de tuin toen de wereld nog jong was

We waren ridders in glanzend harnas

Vol passie, vol vuur

We zouden het nooit meer vinden

Dus we rennen voordat we kruipen

En we tuimelen en we vallen

En ons leven is nog steeds een symfonie

Gewoon wachten om te worden gezongen

In die tuin toen de wereld nog jong was

En we zagen geen schaduw

Toen iemand over de zon vloog

Ik herinner me dat de wereld nog jong was