Депрессия - Эпитафия

День дождливый, и в доме темно.

Пробирает от холода дрожь.

Все до капли допито вино

И вокруг беспросветная ложь

Бесполезно кого-то винить,

Не избавиться мне от тоски.

Разорвалась последняя нить.

Боль как обруч давила виски.

Припев:

Заметет снегом вьюга

И меня может нет.

Так зачем же по кругу

Мне бежать столько лет?

Нет ни цели, ни смысла,

Ничего больше нет.

Годы, месяцы, числа.

Нескончаемый бред…

И меня может нет…

Бесконечностью тянется день,

Равнодушно молчит телефон,

И на шторе усталая тень

Погружается в сумрачный сон…

Припев.

И меня может нет…

И меня может нет…

De dag is regenachtig en het huis is donker.

Bibberend van de kou.

Alles is tot op de druppel wijn gedronken

En rond de hopeloze leugen

Het heeft geen zin om iemand de schuld te geven

Raak niet van mijn verlangen af.

Het laatste draadje brak.

Pijn als een hoepel verpletterde zijn slapen.

Refrein:

Een sneeuwstorm zal met sneeuw vegen

En ik misschien niet.

Dus waarom in een cirkel?

Moet ik zoveel jaren rennen?

Er is geen doel, geen betekenis,

Er is niets meer.

Jaren, maanden, cijfers.

Eindeloos gedoe...

En ik ben misschien niet...

De dag sleept eindeloos voort

De telefoon is onverschillig stil,

En op het gordijn is een vermoeide schaduw

In een donkere droom vallen...

Refrein.

En ik ben misschien niet...

En ik ben misschien niet...