Suspended Animation - Entheos

Waves of warmth crash around me just like the womb

And I feel the pulse of each moment passing

More than I’ve ever known

I grasped with everything I had like I wanted this

More than the air that’d left my lung as the cold hit

Each lucid moment as it were my own

Each nerve and ending to bathe in the afterglow

In a dream I heard your voice clear as the day

And as I close my eye life is born again

Illusions colors wash away

Like autumn gold to winter grey

I saw your face as the weather shifted

Fading in and out of suspended animation

I arrived at the place where no lights shine at all

And I’m reminded nothing is real here

In this parallel

I lie under spinning stars

Beneath the weight of these abstraction

Exhausted more in each lingering second

Lost in cyclical patterns

These repetitious scene induce unrealistic expectation of a

Night more vicious than the dawn

More vicious than waking life

Within this trance you’re with me

But this vision won’t last for ever

And I’ll wake once again

As sunlight breaches the morning haze

To retrace my steps

Through a darkness so luminous

Lit by only your passing flame

Eye open

Is it the future you fear or what you’ve become nothing

The weight of this reality is no longer your to bear

So move forward nothing is real here

Golven van warmte slaan om me heen, net als de baarmoeder

En ik voel de hartslag van elk moment dat voorbijgaat

Meer dan ik ooit heb gekend

Ik greep alles wat ik had, alsof ik dit wilde

Meer dan de lucht die mijn long had verlaten toen de kou toesloeg

Elk helder moment alsof het het mijne was

Elke zenuw en einde om te baden in de nagloed

In een droom hoorde ik je stem zo helder als de dag

En terwijl ik mijn ogen sluit, wordt het leven opnieuw geboren

Illusies kleuren wegwassen

Van herfstgoud tot wintergrijs

Ik zag je gezicht toen het weer veranderde

In- en uitfaden van onderbroken animatie

Ik kwam aan op de plek waar helemaal geen licht schijnt

En ik word eraan herinnerd dat hier niets echt is

In deze parallel

Ik lig onder draaiende sterren

Onder het gewicht van deze abstractie

Meer uitgeput in elke slepende seconde

Verloren in cyclische patronen

Deze zich herhalende scène wekt een onrealistische verwachting van a

De nacht wreder dan de dageraad

Wreder dan het wakkere leven

In deze trance ben je bij mij

Maar deze visie zal niet eeuwig duren

En ik zal weer wakker worden

Als het zonlicht de ochtendnevel doorbreekt

Om in mijn stappen terug te keren

Door een duisternis zo lichtgevend

Alleen verlicht door je passerende vlam

Oog open

Is het de toekomst waar je bang voor bent of wat je niets geworden bent?

Het gewicht van deze realiteit is niet langer voor jou om te dragen

Dus vooruit, niets is hier echt