Perpetual Miscalculations - Entheos

With your hungry glare, behind the webs

Where you cast your spells

The things that you say

They drive me insane

The book will not burn

The book will not burn

How I see you crave his porcelain

Ever so much all some more

Supple flesh where dreams pursue

Empty souls they surround me

Haunted faces, worn out places

Calling me home, calling me home

How your eyes have adorned

Such sadness now, I’m never coming home

Coming home

This shall be, a finely flippant funeral

The wolf salutes me

Haunted thought, emptiness

Holds me from sleep

Acrid fumes are rising over me, let go

Floating down the crimson ravine

So let darkness take me in

Burning flesh will sting my nose

As misery finally streams

A thousand unsung screams inside

But no tears are left to hide

I’m losing my mind

Empty souls they surround me

Haunted faces, worn out places

Calling me home, calling me home

How your eyes have adorned

Such sadness now, I’m never coming home

Coming home

I’m so at my best baby

When my teeth are sharp as shit

We could hang together

Kicking each other’s chairs away

Choking till no air is left

How I see you crave his porcelain

Ever so much all some more

Supple flesh where dreams pursue

I’m only half alive

But I’ve seen plenty of things

That have scared and destroyed my eyes

I’ve been dying to find out all the reasons

That I left my sanity behind

I’ve been trying to wash blood off my hands

Still soaked in the innocence of you

There’s a stench of filth left in here

There’s a stench of pain

We’ve been turning the other cheek

For too long, a life of sin

That’s brought old habits home

But we’re still only half alive

Met je hongerige blik, achter de webben

Waar je je spreuken uitspreekt

De dingen die je zegt

Ze maken me gek

Het boek zal niet branden

Het boek zal niet branden

Wat zie ik je hunkeren naar zijn porselein

Ooit zo veel allemaal wat meer

Soepel vlees waar dromen achtervolgen

Lege zielen ze omringen me

Achtervolgde gezichten, versleten plaatsen

Bel me naar huis, bel me naar huis

Hoe je ogen zijn versierd

Wat een verdriet nu, ik kom nooit meer naar huis

Thuiskomen

Dit zal een fijne luchthartige begrafenis zijn

De wolf groet me

Achtervolgde gedachte, leegte

Houdt me uit mijn slaap

Bijtende dampen stijgen over me heen, laat los

Drijvend door het karmozijnrode ravijn

Dus laat de duisternis me opnemen

Brandend vlees zal in mijn neus prikken

Terwijl de ellende eindelijk stroomt

Duizend onbezongen geschreeuw van binnen

Maar er zijn geen tranen meer om te verbergen

Ik word gek

Lege zielen ze omringen me

Achtervolgde gezichten, versleten plaatsen

Bel me naar huis, bel me naar huis

Hoe je ogen zijn versierd

Wat een verdriet nu, ik kom nooit meer naar huis

Thuiskomen

Ik ben zo op mijn best schat

Als mijn tanden zo scherp zijn als stront

We zouden samen kunnen hangen

Elkaars stoel wegschoppen

Verstikking tot er geen lucht meer is

Wat zie ik je hunkeren naar zijn porselein

Ooit zo veel allemaal wat meer

Soepel vlees waar dromen achtervolgen

Ik leef maar half

Maar ik heb veel dingen gezien

Die mijn ogen hebben doen schrikken en vernietigd hebben

Ik wilde dolgraag alle redenen weten

Dat ik mijn gezond verstand achterliet

Ik heb geprobeerd het bloed van mijn handen te wassen

Nog steeds gedrenkt in je onschuld

Er hangt hier nog een vuile stank

Er is een stank van pijn

We keren de andere wang toe

Te lang, een leven van zonde

Dat heeft oude gewoonten mee naar huis genomen

Maar we leven nog maar half