Entroper - Enslaved

Long have I suffered

Long have I been forced

Blinded by their faith

Laughter resounds no more

I am the son of the ancient breed

I do not pity life

I follow not pathetic order

I am the realm of absurdity

Resistant to their conscience

Free of their constant pain

I was born in the flames

Long did they hope

That my logic would save them at last

Long did I know

That I would watch them die

While harvesting their fruits

Of their impotent threats

They forgot the potency

Of the old independency

Claiming my death would

Change the way of existence

Who, but me handled them?

The weapons of hope

They turned safely into non-existence

I will break the chains

I will slay the betrayers

One last time

The laughter shall resound

Lang heb ik geleden

Lang ben ik gedwongen geweest

Verblind door hun geloof

Er wordt niet meer gelachen

Ik ben de zoon van het oude ras

Ik heb geen medelijden met het leven

Ik volg geen zielige volgorde

Ik ben het rijk van de absurditeit

Bestand tegen hun geweten

Vrij van hun constante pijn

Ik ben geboren in de vlammen

Lang hebben ze gehoopt

Dat mijn logica hen eindelijk zou redden

Lang wist ik dat?

Dat ik ze zou zien sterven

Tijdens het oogsten van hun fruit

Van hun machteloze bedreigingen

Ze vergaten de potentie

Van de oude onafhankelijkheid

Mijn dood claimen zou

Verander de manier van bestaan

Wie, behalve ik, heeft ze behandeld?

De wapens van hoop

Ze veranderden veilig in niet-bestaan

Ik zal de kettingen breken

Ik zal de verraders doden

Een laatste keer

Het gelach zal weerklinken