Daudningekvida - Enslaved

Som eit åpent sår

Kven kunne halde ut

Hvis eg fylgjer deg, blir eg som dei?

-Rak i rygg med fana

Til dei hengde

Dei vart som trea, livlause

Snakka ikkje, rørte seg ikkje

Handa kald, auga tomt

(Mimir, lyttar du?)

Det er langt, men trøttnas du?

Tida står stilla, alt anna er dødt

Blod og kvad

Likgudens sol skin i kvar og

Ein sitt ansikt

Urd svarar med ekko, kva vil du gjera?

Kor la du hammaren, Thurisaz kallar;

Røska tak i faginningas rot

Dei vart som trea, livlause

Følte ikke, høyrde ikkje

Handa kald, auga tomt

Ymir, lyttar du?

Dei vart som trea, livlause

Ymir, kvifor er du tyst?

Als een open wond

Wie kan het volhouden?

Als ik je volg, zal ik dan zijn zoals zij?

-Recht achterin met de banner

aan hen opgehangen

Ze waren als bomen, levenloos

Niet gepraat, niet bewogen

Hand koud, oog leeg

(Mimir, luister je?)

Het is ver, maar ben je moe?

De tijd staat stil, al het andere is dood

Bloed en ruzies

De zon van de zonnegod schijnt in elke en

een zijn gezicht

Urd antwoordt met echo, wat wil je doen?

Als je de hamer slaat, roept Thurisaz;

Røska grijpt de wortel van de faginning

Ze waren als bomen, levenloos

Niet gevoeld, niet gehoord

Hand koud, oog leeg

Ymir, luister je?

Ze waren als bomen, levenloos

Ymir, waarom zwijg je?