Brisinghamen - Enslaved

Einsam ho gret, den vakraste av alle

Fanga og låst i ei sorg ingen skjøner

Gleden forsvann langt, langt der ute

Ei brennande lyst, en ingen håp

Ho lengtar heim, men finn ingen veg

Ein sorgfull lagnad gøymt bak eit smil

Mardol du fagre for fred du blei ofra

Du solgte din lekam, men fann ingen trøyst

Det som glimrar gjer ikkje fred for deg

Gern du ga deg hen, og slokka mangt

Eit begjær.

Men, framleis drypp

Det om natta gull frå dine auge

Frøya, od skal du finna når alt er forbi

Då skal du bli sluppen fri

Inntil den dag finn du inga trøyst

Sjøl ikkje i glitrande Brisinghamen

In solitude she cries, the most beautiful of them all

Captured and locked in a sorrow no one can conceive

Joy vanished far out there

Burning desire, but no hope

She longs for home, but cannot find a way

A dismal destiny hidden behind a smile

Mardol, you glorious, sacrificed for peace you were

You sold your flesh, but found no comfort

That which glitters does not bring you peace

Gern you devoted yourself

And consumed many desire

But, still in the night

Gold is dripping from your eyes

Froya, you shall find when everything ends

Then you shall be set free

Until that day you shall find no comfort

Not even in the shining Brisinghamen

Einsam ho gret, den vakraste av alle

Fanga og låst i ei sorg ingen skjøner

Gleden forsvann langt, langt der ute

Ei brennande lyst, en ingen håp

Ho lengtar heim, mannen finn ingen veg

Ein sorgfull lagnad gøymt bak eit smil

Mardol du fagre voor fred du blei ofra

Du solgte din lekam, men fann ingen trøyst

Det som glimrar gjer ikkje fred voor deg

Gern du ga deg hen, og slokka mangt

Eit begjær.

Mannen, framleis drypp

Det om natta gull frå dine auge

Frøya, od skal du finna når alt er forbi

Då skal du bli sluppen fri

Inntil den dag finn du inga trøyst

Sjøl ikkje i glitrande Brisinghamen

In eenzaamheid huilt ze, de mooiste van allemaal

Gevangen en opgesloten in een verdriet dat niemand kan bedenken

Vreugde verdween ver daarbuiten

Brandend verlangen, maar geen hoop

Ze verlangt naar huis, maar kan geen weg vinden

Een somber lot verborgen achter een glimlach

Mardol, jij glorieus, opgeofferd voor vrede was je

Je hebt je vlees verkocht, maar vond geen troost

Dat wat blinkt brengt je geen vrede

Gern je hebt jezelf toegewijd

En verteerde veel verlangens

Maar nog steeds in de nacht

Goud druipt uit je ogen

Froya, je zult ontdekken wanneer alles eindigt

Dan word je vrijgelaten

Tot die dag zul je geen troost vinden

Zelfs niet in het stralende Brisinghamen