Ribelli senza causa - Ensi

Le panchine come un privè

Le lattine come un Moet

Due cartine e il castello brucia sognando di essere re

Con dell’erba per colazione, frà, il quadro è quasi un Manet

Ma ci fa solo impressione svegliarci ed essere te

Quando basta uno sguardo per capirsi non resta

Che fare branco perché la testa è la stessa

A scuola l’ultimo banco, «Scusi, professoressa

Posso andare al bagno che tanto non mi interessa?»

Poi in tre su di una Tigra, in zona girando a zonzo

Fischiare ad ogni figa, Illmatic in sottofondo

Volevamo prenderci tutto

Tutto e vedere il mondo

Quel testo dice che è nostro

Quindi o sei con o sei contro

Ma impari che gira storto e va fuori asse

Ne ho visti mostri fare fuori pure i fuoriclasse

Dicevo che non sarò io fuori dalle casse

Ma a casa ne parlavo a Dio come se mi ascoltasse

Senza paura, senza pausa

Senza misura fino alla nausea

Siamo venuti su, ribelli senza causa

Siamo venuti su, ribelli senza causa

Senza paura, senza pausa

Senza misura fino alla nausea

Venuti su ribelli senza causa

Imparando da soli come stare qua

Senza paura, senza pausa

Senza misura fino alla nausea

Venuti su ribelli senza causa

Imparando da soli come stare qua

Ricordo le periferie, le compagnie come un esercito

Persi in queste vie, tra fabbrica e Decepticon

Clima desertico, estate e inverno, l’inferno rimane identico

Come il nord, bro, non dimentico

Ricordo più di uno messo male

Ma siamo cresciuti uguale

Ognuno coi suoi drammi chiuso in un garage

A fumare fino a tardi

E immaginare noi da grandi

E ora che siamo grandi dimmi che si fa

Che ognuno va per la sua strada

Chi i figli e la moglie a casa col mutuo e la busta paga

Chi invece non l’ha trovata e tratta ancora la vita da troia

Così l’ha interpretata, che se tutto quadra è noia

Io vendicato dal rispetto, dall’affermazione

Dal rappresentare 'ste persone e renderle orgogliose

Poteva andare molto peggio, non è andata male

'Sta vita mi voleva morto e mi ha reso immortale

Senza paura, senza pausa

Senza misura fino alla nausea

Siamo venuti su, ribelli senza causa

Siamo venuti su, ribelli senza causa

Senza paura, senza pausa

Senza misura fino alla nausea

Venuti su ribelli senza causa

Imparando da soli come stare qua

Senza paura, senza pausa

Senza misura fino alla nausea

Venuti su ribelli senza causa

Imparando da soli come stare qua

Imparando da soli come stare qua

De banken als een privékamer

Blikjes zoals een Moet

Twee kaarten en het kasteel brandt terwijl ik droom om koning te worden

Met wat gras als ontbijt, broer, het schilderij is bijna een Manet

Maar het geeft ons gewoon het gevoel dat we wakker worden en jou zijn

Als een blik voldoende is om elkaar te begrijpen, blijft het niet over

Wat moet je inpakken omdat het hoofd hetzelfde is?

Het laatste bureau op school, "Neem me niet kwalijk, leraar

Mag ik naar het toilet dat me niet zo interesseert?"

Dan in drieën op een Tigra, in het ronddwalende gebied

Fluitend naar elk poesje, Illmatic op de achtergrond

We wilden alles nemen

Alles is om de wereld te zien

Die tekst zegt dat het van ons is

Dus of je bent met of je bent tegen

Maar je leert dat het verkeerd gaat en van de as gaat

Ik heb monsters ook de kampioenen zien uitschakelen

Ik zei dat ik het niet uit de doos zou zijn

Maar thuis sprak ik er met God over alsof hij naar mij luisterde

Zonder angst, zonder pauze

Zonder maatregel tot misselijkheid

We kwamen op, rebellen zonder reden

We kwamen op, rebellen zonder reden

Zonder angst, zonder pauze

Zonder maatregel tot misselijkheid

Kom op rebellen zonder reden

Zelf leren hoe je hier kunt blijven

Zonder angst, zonder pauze

Zonder maatregel tot misselijkheid

Kom op rebellen zonder reden

Zelf leren hoe je hier kunt blijven

Ik herinner me de buitenwijken, de bedrijven als een leger

Verdwaald in deze straten, tussen de fabriek en de Decepticon

Woestijnklimaat, zomer en winter, de hel blijft hetzelfde

Zoals het noorden, bro, ik vergeet het niet

Ik herinner me meer dan één in slechte staat

Maar we zijn hetzelfde opgegroeid

Elk met zijn toneelstukken opgesloten in een garage

Laat roken

En stel je ons voor als volwassenen

En nu we volwassen zijn, vertel me wat ik moet doen

Dat iedereen zijn eigen weg gaat

Wie de kinderen en de vrouw thuis met de hypotheek en het salaris

Degenen die het niet hebben gevonden en het leven nog steeds als een slet behandelen

Zo interpreteerde hij het, dat als alles in elkaar past verveling is

Ik bevestigd door respect, door bevestiging

Van deze mensen vertegenwoordigen en ze trots maken

Het had veel erger kunnen zijn, het was niet slecht

'Dit leven wilde me dood en maakte me onsterfelijk'

Zonder angst, zonder pauze

Zonder maatregel tot misselijkheid

We kwamen op, rebellen zonder reden

We kwamen op, rebellen zonder reden

Zonder angst, zonder pauze

Zonder maatregel tot misselijkheid

Kom op rebellen zonder reden

Zelf leren hoe je hier kunt blijven

Zonder angst, zonder pauze

Zonder maatregel tot misselijkheid

Kom op rebellen zonder reden

Zelf leren hoe je hier kunt blijven

Zelf leren hoe je hier kunt blijven