Come Il Sole - Ensi

Erano gli anni in cui niente mi spaventava

La vita era un avventura, il futuro si disegnava

La scuola si tagliava, ma ancora non si pensava

Al rap come un mestiere, e già in quartiere si fantasticava

Classe '85, una classe di pazzi

Perdevo dei giorni indietro pensando di essere avanti

Crescevo per strada ascoltando i più grandi, non i genitori

Parlavo come i cantanti, non come i professori

E poi un giorno mi è crollato il cielo addosso

Alle linee sul mio palmo avrei voluto cambiare il percorso

Chiudevo il pugno così forte da spaccarmi il polso

Sperando che una volta aperto cambiasse il mio mondo

Non cambiò letteralmente, ma diventai grande

Smontando le certezze in un istante

E al dramma di un padre dietro le sbarre

Si aggiunse anche la mia famiglia distrutta dalle domande

E come un tandem contavo su quelli che avevo accanto

Se non si pedala insieme, non va avanti più di tanto

E andai avanti lo stesso, tenendo dentro tutto quanto

Perché mi ero promesso che non avrei mai più pianto

E quanto ero felice quel Natale

Quando nonostante tutto mi sembrava tutto uguale

Anche se c’erano due posti in meno a tavola perché

Sapevo che entrambi sarebbero stati fieri di me

Guarda il Sole all’orizzonte come si alza e lo fa tutte le mattine

Perchè anche se è buia e fredda questa notte deve avercela una fine

So che non va come dovrebbe andare

Non sempre qua va come dovrebbe andare

Ma come il Sole si alza tutte le mattine per ricominciare

Questa notte dovrà pur finire per ricominciare

Se davo retta alle voci ne uscivo pazzo

Come Giovanna D’Arco e davo fuoco al palazzo

Ma non mi fregava niente perché avevo altri obiettivi

Le chiacchiere di 'sta gente è il telefono senza fili

Per questo ho scelto il rap, dare forma alle parole

Esorcizzare il mio dolore, immortalare ogni emozione

Era la redenzione, da vinto mi ha reso vincitore

Mi ha convinto a migliorare, spinto ad essere il migliore

Ma questa buona stella è una maledizione

Questo mondo dà quanto toglie, tutto in proporzione

Mi ha dato un nome e un’occasione per riprendermi

In cambio si è preso il tempo e le persone distruggendomi

Ho vinto tutte le battaglie, ma questa l’ho persa

Non riesco a ritornare a casa in mezzo alla tempesta

Io faccio un passo indietro, tu fai un passo avanti

Tendimi la mano che ci salveremo entrambi

Ho visto un letto di ospedale, le lacrime al funerale

Il sorriso di mia madre anche se andava tutto male

Ho visto il pane guadagnato col sudore

Ho visto l’ansia nella notte che prende forma e mi sbrana il cuore

Ho visto dei paesi di cui non sapevo neanche il nome

Ho visto il cielo in due emisferi e non cambia il colore

Ho visto l’odio, ma ho visto anche l’amore in ogni forma

Ho visto il mare dentro gli occhi di una donna e adesso

Dat waren de jaren waarin ik nergens bang voor was

Het leven was een avontuur, de toekomst werd geschetst

De school werd afgebroken, maar nog niet aan gedacht

Rap als beroep, en al in de buurt fantaseerde hij

Klasse van '85, een klas van gekke mensen

Ik verspilde dagen achter door te denken dat ik vooruit was

Ik ben op straat opgegroeid en luisterde naar de ouderen, niet naar de ouders

Ik sprak als zangers, niet als professoren

En op een dag viel de lucht op mij

Bij de lijnen op mijn handpalm wilde ik van koers veranderen

Ik sloot mijn vuist zo hard dat hij mijn pols brak

In de hoop dat het, eenmaal geopend, mijn wereld zou veranderen

Het veranderde niet letterlijk, maar ik werd groot

Zekerheden in een oogwenk verwijderen

En naar het drama van een vader achter de tralies

Mijn familie werd ook vernietigd door vragen

En als tandem rekende ik op degenen naast me

Als je niet samen trapt, gaat het niet zo veel vooruit

En ik ging toch door, alles binnen houdend

Omdat ik mezelf beloofde dat ik nooit meer zou huilen

En wat was ik blij die kerst

Toen alles me ondanks alles hetzelfde leek

Zelfs als er twee stoelen minder aan tafel zouden zijn omdat

Ik wist dat ze allebei trots op me zouden zijn

Kijk naar de zon aan de horizon terwijl hij opkomt en dat elke ochtend doet

Want ook al is het donker en koud, er moet een einde komen aan deze nacht

Ik weet dat het niet gaat zoals het zou moeten

Hier gaat het niet altijd zoals het zou moeten gaan

Maar als de zon elke ochtend opkomt om opnieuw te beginnen

Deze nacht zal uiteindelijk opnieuw moeten beginnen

Als ik naar de geruchten luisterde, werd ik gek

Zoals Jeanne d'Arc en ik het paleis in brand hebben gestoken

Maar het kon me niks schelen, want ik had andere doelen

Het gesprek van 'deze mensen is de draadloze telefoon'

Daarom heb ik gekozen voor rap, om woorden vorm te geven

Bezwoer mijn pijn, vereeuwig elke emotie

Het was verlossing, van overwonnen maakte hij mij een winnaar

Hij overtuigde me om te verbeteren, duwde me om de beste te zijn

Maar deze gelukkige ster is een vloek

Deze wereld geeft wat het wegneemt, alles in verhouding

Hij gaf me een naam en een kans om te herstellen

In ruil daarvoor nam hij de tijd en de mensen door mij te vernietigen

Ik heb alle veldslagen gewonnen, maar deze heb ik verloren

Ik kan midden in de storm niet naar huis komen

Ik doe een stap terug, jij doet een stap vooruit

Steek je hand uit en we zullen allebei gered worden

Zag een ziekenhuisbed, tranen op de begrafenis

De glimlach van mijn moeder, ook al was het allemaal slecht

Ik heb in het zweet verdiend brood gezien

Ik zag angst in de nacht die vorm krijgt en mijn hart aan stukken scheurt

Ik heb landen gezien waarvan ik de namen niet eens kende

Ik heb de lucht in twee halfronden gezien en de kleur verandert niet

Ik heb haat gezien, maar ik heb ook liefde in elke vorm gezien

Ik zag de zee in de ogen van een vrouw en nu