Let It Fall - Emptiness

Nothing is solid, nothing is straight

The creature uncouples itself to move

Crawls on the air, scratching the light

Spiraling down like the stairs in your house

Blind, stinky, and cracking bones as a call

It vomits dust made of skin

Malaise shoving back the whole

From your basement, to your hair

Even your feet on the couch

It vomits dust made of skin

Even spits up your dad in the sink

Elbows and knees as veins

An eye, a tunnel to draw men down

A cord linking the being to the clouds above

Like a straw to swallow you

Like a prey running to be caught

And cracking bones as a call

More of them are falling like rain

Mud is defeated by their drool

They drink it down, again, like a soup

And gargle it before swallowing

A jaded world in transition

Exposed to the hazards of evolution

Niets is solide, niets is recht

Het wezen ontkoppelt zich om te bewegen

Kruipt door de lucht, krabt aan het licht

Spiraalsgewijs naar beneden als de trap in je huis

Blinde, stinkende en krakende botten als een telefoontje

Het braakt stof gemaakt van de huid

Malaise duwt het geheel terug

Van je kelder tot je haar

Zelfs je voeten op de bank

Het braakt stof gemaakt van de huid

Je vader spuugt zelfs uit in de gootsteen

Ellebogen en knieën als aderen

Een oog, een tunnel om mannen naar beneden te trekken

Een koord dat het wezen verbindt met de wolken erboven

Als een rietje om je in te slikken

Als een prooi die rent om gepakt te worden

En botten kraken als een oproep

Meer van hen vallen als regen

Modder wordt verslagen door hun kwijl

Ze drinken het weer op, als een soep

En gorgel het voordat je het doorslikt

Een afgematte wereld in transitie

Blootgesteld aan de gevaren van evolutie