I Am The Black Wizards - Emperor

Mightiest am I, but I am not alone in this cosmos of mine

For the black hills consists of black souls, souls that already died one

Thousand deaths

Behind the stone walls of centuries they breed their

Black art

Boiling their spells in cauldrons of black gold

Far up in the mountains, where the rain fall not far, yet the sun cannot reach

The wizards, my servants, summon the souls of macrocosm

No age will escape my wrath

I travel through time and I return to the future

I gather wisdom now lost

I visit again the eternally ancient caves

Before a mighty Emperor thereupon came Watching the mortals «discovering»

my chronicles

Guarded by the old demons, even unknown

To me

Once destroyed their souls are being summoned to my timeless prison of hate

It is delightful to feast upon the screaming souls

That was destroyed in my future

How many wizards that serve me with evil I know not

My empires has no limits

From the never ending

Mountains black, to the bottomless lakes

I am the ruler and has been for eternity’s long

My wizards are many, but their essence is

Mine

Forever there are in the hills in their stone homes of

Grief

Because I am the spirit of their existence

I am them

De machtigste ben ik, maar ik ben niet de enige in deze kosmos van mij

Want de zwarte heuvels bestaan ​​uit zwarte zielen, zielen die er al een stierven

Duizend doden

Achter de stenen muren van eeuwen broeden ze hun

Zwarte kunst

Hun spreuken koken in ketels van zwart goud

Ver in de bergen, waar de regen niet ver valt, maar de zon niet kan bereiken

De tovenaars, mijn dienaren, roepen de zielen van de macrokosmos op

Geen leeftijd zal aan mijn woede ontsnappen

Ik reis door de tijd en keer terug naar de toekomst

Ik verzamel wijsheid die ik nu verloren heb

Ik bezoek opnieuw de eeuwig oude grotten

Voordat een machtige keizer daarop kwam kijken naar de stervelingen "ontdekken"

mijn kronieken

Bewaakt door de oude demonen, zelfs onbekend

Naar mij

Eenmaal vernietigd worden hun zielen opgeroepen naar mijn tijdloze gevangenis van haat

Het is heerlijk om te smullen van de schreeuwende zielen

Dat is in mijn toekomst vernietigd

Hoeveel tovenaars die mij met het kwaad dienen, weet ik niet?

Mijn rijken kennen geen limieten

Van het oneindige

Bergen zwart, naar de bodemloze meren

Ik ben de heerser en dat al een eeuwigheid

Mijn tovenaars zijn talrijk, maar hun essentie is:

De mijne

Voor altijd zijn er in de heuvels in hun stenen huizen van

Rouw

Omdat ik de geest van hun bestaan ​​ben

ik ben ze