Into The Infinity Of Thoughts - Emperor

As the Darkness creeps over the Northern mountains of Norway and the

silence reach the woods, I awake and rise… Into the night I wander,

like many nights before, and like in my dreams, but centuries

ago.

Under the moon, under the trees.

Into the Infinity of Darkness,

beyond the light of a new day, into the frozen nature chilly, beyond

the warmth of the dying sun.

Hear the whispering of the wind, the

Shadows calling… I gaze into the moonwhich grants me visions these

twelve full moon nights of the year, and for each night the light of the holy disciples fade away.

Weaker and weaker, one by one.

I gaze

into the moon which makes my mind pure as crystal lakes, my eyes cold

as the darkest winter nights, by yet there is a flame inside.

It guides me into the dark shadows beyond this world, into the infinity

of thoughts… thoughts of upcoming reality.

In the name of the

almighty Emperor I will ride the Lands in pride, carrying the

Blacksword at hand, in warfare.

I will grind my hatred upon the loved

ones.

Despair will be brought upon the hoping childs of happiness.

Wherever there is joy the hordes of the eclipse will

pollute sadness and hate under the reign if fear.

The lands will grow

black.

There is no sunrise yet to come into the wastelands of phantoms

lost.

May these moments under the moon be eternal.

May the infinity

haunt me… In Darkness.

Terwijl de duisternis over de noordelijke bergen van Noorwegen en de

stilte bereik de bossen, ik word wakker en sta op... In de nacht dwaal ik,

zoals vele nachten ervoor, en zoals in mijn dromen, maar eeuwen

geleden.

Onder de maan, onder de bomen.

In de oneindigheid van de duisternis,

voorbij het licht van een nieuwe dag, in de bevroren natuur, kil, voorbij

de warmte van de stervende zon.

Hoor het fluisteren van de wind, de

Schaduwen roepen... Ik kijk in de maan die mij deze visioenen geeft

twaalf nachten met volle maan van het jaar, en voor elke nacht vervaagt het licht van de heilige discipelen.

Zwakker en zwakker, één voor één.

ik kijk

in de maan die mijn geest zuiver maakt als kristalmeren, mijn ogen koud

als de donkerste winternachten, maar toch is er een vlam van binnen.

Het leidt me naar de donkere schaduwen voorbij deze wereld, naar de oneindigheid

van gedachten... gedachten van de komende realiteit.

In de naam van de

almachtige keizer, ik zal trots de landen berijden, met de

Blacksword bij de hand, in oorlogsvoering.

Ik zal mijn haat op de geliefde slijpen

degenen.

Wanhoop zal worden gebracht over de hopende kinderen van geluk.

Waar vreugde is, zullen de hordes van de eclips

vervuilen verdriet en haat onder de heerschappij als angst.

Het land zal groeien

zwart.

Er is nog geen zonsopgang in de woestenij van spoken

kwijt.

Mogen deze momenten onder de maan eeuwig zijn.

Moge de oneindigheid

achtervolg me... In de duisternis.