Shown to the Moon - Elway

The night hangs blue on the black sea

And the wind whips through your hair

I’ve been gone for a lifetime

And I followed your cries here

And those cries sent me wandering

And I brought what of the world that I could carry back for you

Just you and I on the shoreline

And the stars that shimmer on and on

I’m lost without you near me

Show me to the moon

I don’t think that I’d survive without you anyway

Show me to the moon so I can keep my ills at bay

Or fade into her light and wander on eternally

Show me to the moon

I always swore I was trying

And I ruined perfect moments like the times where we would stay

Awake all night between bed sheets

And I loved you like the spring and I was reaching for the sun

You replied with a smile

And an unrequiting stare that sent me off through lonely weather

I’ll return in the summer

Fall out the door before I hear you say that I’m not welcome

Then, as if by song, I will reappear on some quiet winter dawn

And you’ll be tired, so tired of singing along

De nacht hangt blauw aan de zwarte zee

En de wind waait door je haren

Ik ben mijn hele leven weggeweest

En ik volgde je kreten hier

En die kreten deden me dwalen

En ik heb wat van de wereld meegebracht dat ik voor je mee zou kunnen nemen?

Alleen jij en ik aan de kustlijn

En de sterren die steeds verder glinsteren

Ik ben verloren zonder jou in mijn buurt

Laat me naar de maan zien

Ik denk toch niet dat ik het zonder jou zou overleven

Laat me naar de maan zien, zodat ik mijn kwalen op afstand kan houden

Of verdwijn in haar licht en dwaal voor eeuwig voort

Laat me naar de maan zien

Ik heb altijd gezworen dat ik het probeerde

En ik heb perfecte momenten verpest, zoals de tijd dat we zouden blijven

De hele nacht wakker tussen de lakens

En ik hield van je als de lente en ik reikte naar de zon

Je hebt met een glimlach gereageerd

En een onbeantwoorde blik die me door eenzaam weer stuurde

Ik kom terug in de zomer

Val de deur uit voordat ik je hoor zeggen dat ik niet welkom ben

Dan, als bij een lied, zal ik weer verschijnen op een rustige winterse dageraad

En je zult moe zijn, zo moe van het meezingen