Prophetstown - Elway

It’s a sordid sort of feeling

When you learn to live with spite

It’s a desperate kind of living

When you’re burning up the night

Getting sick of all the drinking

Getting sicker every day

Cause I can’t say the things I really want to say

I remember when Chicago seemed a million miles away

I was chained by quiet longing on that Independence Day

A month across the country built in all I learned from you

I sang those thoughts away just like I always do

It’s been an age, it’s been an era, it’s been a lifetime

But I’ll remember every step

I’ll cross my heart when we cross paths across the country

Please just remember I’m not the one who left

And I never will

All the aches and shits and quivers hurdle in with morning light

And a somber sense of longing steals my breath and grips my spine

I can feel the salty ocean suck the moisture from my skin

And I know staying here will surely do us in

And I walked on down to that lonely shoal, where my best hopes go to die

I thought I will keep you in my pen, until the ink wells all go dry

And I’ll keep it like a secret every day

Het is een smerig soort gevoel

Wanneer je leert leven met wrok

Het is een wanhopig soort leven

Wanneer je 's nachts verbrandt

Ziek worden van al het drinken

Elke dag zieker worden

Omdat ik niet de dingen kan zeggen die ik echt wil zeggen

Ik herinner me dat Chicago een miljoen mijl ver weg leek

Ik was geketend door stil verlangen op die Onafhankelijkheidsdag

Een maand in het hele land ingebouwd in alles wat ik van je heb geleerd

Ik zong die gedachten weg, zoals ik altijd doe

Het is een tijdperk geweest, het is een tijdperk geweest, het is een leven lang geweest

Maar ik zal elke stap onthouden

Ik zal mijn hart kruisen als we paden door het land kruisen

Onthoud alsjeblieft dat ik niet degene ben die wegging

En dat zal ik nooit

Alle pijntjes en kriebels en rillingen komen binnen met ochtendlicht

En een somber gevoel van verlangen steelt mijn adem en grijpt mijn rug vast

Ik voel de zoute oceaan het vocht van mijn huid zuigen

En ik weet dat een verblijf hier ons zeker zal helpen

En ik liep verder naar die eenzame school, waar mijn beste hoop gaat om te sterven

Ik dacht dat ik je in mijn pen zou houden, totdat de inktputten allemaal droog zijn

En ik zal het elke dag als een geheim bewaren