Salton Sea - Elway

I lay around this stillborn Sunday

The nameless, graceless wreck you leave in me

I stood silent at your waking theater

Deluded and grotesque, I hemorrhage history

But I won’t be visited again

By the ghosts of things that never came to be

I won’t let my heart settle in

To the fallow soil that sprawls out

From the fringes of the swaying Salton Sea

We let their hurried beat busy our bones

But our tempo tempered hearts are always idle

We drink the water from their fountain

This place could never be the things that we both need

No, this place could never be the things that we both need

And I want the things that I can’t have

And I need to find a new way out

And I will crawl out from the wreckage of my past

And we’ll fall head first and weary of

The place we’ve hung our hats for all these years

Wait for the night, we’ll disappear

But I won’t be visited again

By the ghosts of things that never came to be

I won’t let my heart settle in

To the fallow soil that sprawls out

From the fringes of the swaying Salton Sea

Ik lag rond deze doodgeboren zondag

Het naamloze, gracieuze wrak dat je in mij achterlaat

Ik stond stil bij je wake-up theater

Begoocheld en grotesk, ik bloed geschiedenis

Maar ik zal niet meer worden bezocht

Door de geesten van dingen die nooit zijn gekomen

Ik laat mijn hart niet tot rust komen

Naar de braakliggende grond die zich uitbreidt

Vanaf de rand van de wuivende Salton Sea

We laten hun gehaaste beat onze botten bezig houden

Maar onze tempo-getemperde harten zijn altijd inactief

We drinken het water uit hun fontein

Deze plek kan nooit de dingen zijn die we allebei nodig hebben

Nee, deze plek kan nooit de dingen zijn die we allebei nodig hebben

En ik wil de dingen die ik niet kan hebben

En ik moet een nieuwe uitweg vinden

En ik zal uit het wrak van mijn verleden kruipen

En we zullen met het hoofd naar beneden vallen en moe worden van

De plek waar we al die jaren onze hoeden hebben gehangen

Wacht op de nacht, we zullen verdwijnen

Maar ik zal niet meer worden bezocht

Door de geesten van dingen die nooit zijn gekomen

Ik laat mijn hart niet tot rust komen

Naar de braakliggende grond die zich uitbreidt

Vanaf de rand van de wuivende Salton Sea