You Hung The Moon - Elvis Costello

The homecoming fanfare is echoing still

Now tapping on tables and sensing a chill

Poor families expecting a loved one’s return

Only son and some charlatan specter, oh, when will they learn?

You hung the moon from a gallows in the sky

Choked out the light in his blue lunar eye

The shore is a parchment, the sea has no tide

Since he was taken from my side

The lines of the fallen are viewed through the glass

You cannot touch them at all

Or hear their footfall just as they go past

The drunken ground is where they are bound

You hung the moon from a gallows in the sky

Choked out the light in his blue lunar eye

The shore is a parchment, the sea has no tide

Since he was taken from my side

So slap out his terrors and sneer at his tears

We deal with deserters like this

From the breech to the barrel, the bead we will level

Break earth with a shovel, quick march on the double

And lower him shallow like tallow down in the abyss

You hung the moon from a gallows in the sky

Choked out the light in his blue lunar eye

The shore is a parchment, the sea has no tide

Since he was taken from my side

Since he was taken from my side

The homecoming fanfare is echoing still

De homecoming-fanfare weergalmt nog steeds

Tik nu op tafels en voel een rilling

Arme gezinnen die de terugkeer van een geliefde verwachten

Enige zoon en een of ander charlatan spook, oh, wanneer zullen ze het leren?

Je hing de maan aan een galg in de lucht

Verstikte het licht in zijn blauwe maanoog

De kust is een perkament, de zee heeft geen getij

Sinds hij van mijn kant is genomen

De lijnen van de gevallenen worden door het glas bekeken

Je kunt ze helemaal niet aanraken

Of hoor hun voetstappen net als ze voorbij gaan

De dronken grond is waar ze zijn gebonden

Je hing de maan aan een galg in de lucht

Verstikte het licht in zijn blauwe maanoog

De kust is een perkament, de zee heeft geen getij

Sinds hij van mijn kant is genomen

Dus sla zijn verschrikkingen uit en lach om zijn tranen

We gaan zo om met deserteurs

Van de stuitligging tot de loop, de kraal die we zullen egaliseren

Breek de aarde met een schop, snelle mars op de dubbele

En laat hem ondiep als talg in de afgrond zakken

Je hing de maan aan een galg in de lucht

Verstikte het licht in zijn blauwe maanoog

De kust is een perkament, de zee heeft geen getij

Sinds hij van mijn kant is genomen

Sinds hij van mijn kant is genomen

De homecoming-fanfare weergalmt nog steeds